3

1123 Words

ร้านเหล้า น้ำใสยืนหอบอยู่หน้าร้านเหล้าที่ไม่ไกลจากบ้านนัก เนื่องจากเธอแอบหนีผู้เป็นแม่เพื่อมาเที่ยวเพราะความอยากรู้อยากลอง ก่อนหน้านี้ก็เคยพยายามที่จะมาแล้ว แต่ตอนนั้นน้ำใสยังอายุไม่ครบสิบแปดปี จึงทำให้ทางร้านต้องปฏิเสธการต้อนรับตามกฎหมาย “ดูสิคราวนี้จะยังห้ามได้อยู่ไหม” หญิงสาวพึมพำอย่างมั่นอกมั่นใจ พร้อมกับหยิบลิปสติกสีแดงแจ๋ที่แม่ให้เป็นของขวัญขึ้นมาทา จากนั้นก็เดินสะบัดก้นเข้าไปภายในร้าน แน่นอนว่าทางผู้จัดการไม่ห้ามปรามอะไรเนื่องจากอายุขอบเธอถึงเกณฑ์ที่กำหนดแล้ว ทันทีที่เท้าเล็กก้าวเข้ามาภายในร้าน ดวงตากลมก็เบิกกว้างด้วยความตื่นตาตื่นใจ เพราะตั้งแต่เกิดมานี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอได้มาเที่ยวสถานที่เริงรมย์แบบนี้ เสียงเพลงดังกระหึ่มจนกลับเสียงสนทนา ผู้คนทั้งหญิงและชายต่างโยกร่างกายไปตามดนตรี บางคนก็นัวเนียกัน บางคนก็พูดคุยกันอย่างออกรส ร่างเล็กก้าวเดินช้าๆ พลางสอดสายตามองไปรอบๆ เธอยังคงอึ้งกับภาพที่ได้เห็น โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามีสายตาจากเสือผู้หญิงจำนวนมากที่มองมาอย่างให้ความสนใจ “มาคนเดียวเหรอครับ” หนุ่มหล่อหน้าตาดีเดินตรงเข้ามาทัก “ค่ะ” เธอพยักหน้าตอบ “งั้นให้พี่เลี้ยงเหล้าสักแก้วไหม” “โห ใจดีจังเลยค่ะ” “ไม่ต้องเกรงใจ มานั่งด้วยกันสิ พี่ก็มาคนเดียวเหมือนกัน” “ปกติชวนคนแปลกหน้านั่งด้วยทุกครั้งเลยปะคะ” น้ำใสยังคงข้องใจจึงเอ่ยถามขณะค่อยๆ หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ “นี่ถามหรือหลอกด่าพี่อยู่” “ถามสิคะพี่ บ้าเหรอ” “ก็ไม่นะ ชวนเฉพาะคนที่อยากชวน” “อ๋อ…” “แล้วนี่ชอบกินเหล้าแบบไหนอะ” “แบบไหนก็ได้…” เธอลากยาวแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อ “…ขอแค่ฟรี” “ฮ่าๆๆ งั้นเดี๋ยวสั่งให้แล้วกัน” หนุ่มหล่อสั่งเหล้าปั่นมาให้เธอหนึ่งแก้ว ส่วนเขาเลือกสั่งเป็นวอดก้า “แล้วนี่บ้านพี่อยู่แถวนี้เหรอ ?” “เปล่าหรอก แวะมาเที่ยวเฉยๆ” “สายเที่ยวสินะ” “ก็ประมานนั้น” “ว่าแต่ที่ไหนเที่ยวสนุกสุดอะพี่ เผื่อว่าหนู…” “อีน้ำใส!” จู่ๆ เสียงของนักร้องก็ถูกแทนด้วยเสียงเรียกแสบแก้วหูของนง ทำเอาน้ำใสสะดุ้งเฮือกพลันสีหน้าก็ค่อยๆ ซีดเผือก “แม่!” เธอตะคอกเสียงแผ่วเมื่อหันไปเห็นผู้เป็นแม่ยืนปั้นหน้ายักษ์อยู่บนเวที “มาได้ไงวะ เมื่อกี้เห็นหลับไปแล้วไง” “น้องเป็นไรหรือเปล่า หน้าซีดเชียว” ชายหนุ่มอดที่จะถามไม่ได้เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของเธอ “ปะ…เปล่าค่ะ ดะ…เดี๋ยวมานะคะ” น้ำใสลนลานตอบด้วยความกลัว ก่อนจะรีบวิ่งหนีออกไปนอกร้านแล้วกลับไปที่บ้าน พอมาถึงบ้านเธอก็ทำท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เปลี่ยนเสื้อผ้าทำราวกับว่ากำลังจะนอน “อีน้ำใส! ลงมาเดี๋ยวนี้!” แต่นงรู้ทันลูกสาวจอมแสบจึงตะโกนเรียกจากชั้นล่างด้วยความโมโห น้ำใสที่กำลังจะล้มตัวนอนบนเตียงจำใจต้องเดินลงมาชั้นล่างด้วยใบหน้าง้ำงอ “แม่มีอะไร คนง่วงจะแย่” แม้จะรู้ตัวว่าโอกาสรอดนั้นมีน้อยเต็มที แต่น้ำใสก็เลือกที่จะตีเนียนไปก่อน “มึงหนีเที่ยวใช่ไหม คิดว่ากูตามไม่ทันรึไง” “ปะ…เปล่านะแม่” “มึงจะยอมรับดีๆ หรือจะให้กูถามอีนวล” นวลที่แม่พูดถึงคือป้าหน้าหมู่บ้าน แน่นอนว่าชอบสอดเรื่องคนอื่นเป็นที่หนึ่ง “ก็ได้…หนูไปเที่ยวมา” ไร้ทางเลือก เธอจำใจต้องก้มหน้ายอมรับตรงๆ “มึงอีนี่มันแรดจริงๆ ใครสั่งใครสอนให้เที่ยวกลางคืน” แม่ไม่พูดเปล่าแต่ยังเดินไปหยิบไม้มาตีที่ก้นของน้ำใส เพียะ! “แม่! หนูเจ็บนะ อึก~” หญิงสาวน้ำตาคลอพยายามหันก้นหนี แต่ก็ถูกแม่ล็อกตัวไว้แล้วตีรัวๆ “คอยดูนะ ถ้าคราวหน้ามึงหนีเที่ยวอีกกูจะขังไว้ไม่ให้ออกไปไหนเลย!” ไม้เรียวถูกทิ้งลงบนพื้นพร้อมคำขู่ ก่อนที่แม่จะเดินขึ้นชั้นบนไป “อึก! แค่หนีเที่ยวไม่ได้ไปนอนกับใครสักหน่อย แม่ใจร้าย! ฮึก!” น้ำใสทิ้งตัวนั่งลงกับพื้นพลางตัดพ้อ เมื่อรู้สึกดีขึ้นแล้วเธอขึ้นไปอาบน้ำนอน วันต่อมา “แม่! แม่! แม่!” หญิงสาวตะโกนเรียกหาแม่ด้วยน้ำเสียงแตกตื่น “โอ๊ย กูก็เคี่ยวน้ำก๋วยเตี๋ยวอยู่ในครัวเนี่ย มึงจะตะโกนหาพระแสงอะไร!” “แม่! นักร้องวงที่หนูชอบเขาเปิดพรีอัลบั้มด้วย ขอเงินไปซื้อหน่อย” น้ำใสเห็นข่าวศิลปินวงที่ชอบจากทางทีวีจึงรีบวิ่งมาขอกับผู้เป็นแม่ “เงินจะแดกข้าวทุกวันนี้ยังหายาก อย่ามาไร้สาระ” “โถ่แม่ แค่บั้มเดียวเองนะๆๆ” “กูไม่มี ถ้าอยากได้มากมึงก็เก็บเงินซื้อเอง” หญิงสาวเดินหน้ามุ่ยออกไปยังหน้าบ้านด้วยความเซ็ง เธอได้เงินไปโรงเรียนวันละไม่กี่บาท หักค่าข้าว ค่าน้ำ เหลือเก็บไม่ถึงยี่สิบ แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะได้อัลบั้มกันล่ะ หรือว่าเธอจะลองหางานพิเศษทำ… ตลาด สุดท้ายน้ำใสตัดสินใจไปช่วยเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทด้วยนักขายของที่ตลาดเพื่อแลกกับเงิน แค่วันแรกในการทำงานก็เหนื่อยแทบจะแย่ ลูกค้าแวะเข้ามาจนแทบไม่ได้พัก ถ้าไม่ติดว่าเป็นอัลบั้มของวงที่ชอบมากจริงๆ เธอจะไม่มีวันมาทำอะไรแบบนี้อย่างเด็ดขาด “อะค่าจ้าง” บีมยื่นแบงค์ห้าสิบให้กับน้ำใส ทำเอาเธอขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยพอใจ “ยืนขายจนตะคริวจะกินให้แค่ห้าสิบ!” “ให้ได้แค่นี้จะเอาหรือไม่เอาล่ะ” บีมทำท่าจะชักเงินเก็บแต่น้ำใสก็รีบคว้าไว้แล้วเดินกระทืบเท้ากลับไปที่บ้าน เมื่อขึ้นมาบนห้องตัวเองเธอก็เอาเงินห้าสิบบาทไปหยอดใส่กระปุกที่แปะรูปของศิลปินวงโปรดเอาไว้พร้อมกับเอามานอนกอดบนเตียง “ถ้าวันนึงคนอย่างอีน้ำใสจะมีแฟน เขาก็ต้องสุภาพและอ่อนโยนเหมือนพี่ฮยอนจินเท่านั้น~”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more