“อื้ออ...อย่าค่ะ” เธอผละริมฝีปากออกแล้วบ่ายหน้าหนี จ้องมองเขาตาขวาง “พี่ฟัก !! เสียสติไปแล้วหรือคะ จูบยูทำไม !!!”
ใช่...เขายอมรับว่าสติหลุดและควบคุมตัวไม่ได้ เพราะความสวยน่ารักและความบอบบางน่าทะนุถนอมอย่างนั้นเหรอ...ไม่ใช่เลย...แต่มันเป็นเพราะเขาห้ามใจไม่อยู่แล้ว ใจที่พ่ายแพ้ให้แก่สาวน้อยตรงหน้า
“อืม...” เขาควรมีเหตุผลที่ดีพอให้เธอใช่มั้ย ไม่อย่างนั้น หลังจากนี้คงมองหน้ากันไม่ติด
แต่พอมาคิดดูแล้ว เขาก็ไม่ได้อยากเป็นพี่น้องกับเธอตั้งแต่แรกนี่นา แล้วทำไมเขาต้องพยายามรักษาสัมพันธภาพแบบไม่ซื่อนี้ไว้ด้วย
เธอมองหน้าเขาอย่างค้นหาคำตอบ มองหน้าเขาด้วยความสับสน หากเขาบอกว่าทำไปเพราะชอบเธอล่ะก็ เธอจะให้อภัยเขาทันทีเลยล่ะ เพราะเธอเองก็เริ่มมั่นใจว่ากำลังคิดเหมือนกัน แต่ถ้าเขาบอกว่ามันเกิดจากความผิดพลาด เธอจะไม่ให้อภัยเขาแน่
“พี่ฟัก...จูบยูทำไม บอกมาสิ”
ใบหน้าคร้ามก่ำแดงนิ่งงัน กดกรามแผ่วเบา
