Kabanata 45
Hindi ko napansin na tuluyan na palang tumulo ang mga luha ko.. Hindi ko alam kung ilang minuto nakatigil lang ang sasakyan sa pagitan naming dalawa dahil wala ni Isa man ang gustong mag bukas ng bintana.
Napakislot ako nang tumunog ang cellphone ko na wala sa loob kong dinampot.
"Anak where are you? pauwe ka naba?"
"Y-yes, nay pauwe na po ako." Nanginginig na boses kong sinabi..
Pumikit ako ng mariin bago ko ibaba ang tawag at mahigpit na binalik ang kamay sa manibela..
Sa punton iyon ko nilingon ang kotse sa aking tabi kung saan aninag ko pa rin siyang nakatingin saakin mula sa bintana. Humugot ako nang lakas para buksan sana ang bintana pero nagmani-obra na ito para muling tumulak kaya walang lakas na bumaba ang mga kamay ko at bahagyang nag yuko.
Tanging sulyap sa re
