"อะไรเจ้าพัทธุ์ อยู่ ๆ ก็จะให้ขึ้นไปเชียงใหม่ พ่องานยุ่งจะตาย"
"ถ้าพ่อไม่มาพัทธุ์จะหนีไปบวชแล้วจะไม่สึก พ่อจะไม่ได้มีหลานอีกเลย แล้วพ่อจะไม่มีคนสืบสกุลนะครับ พ่อจะมีหน้าไปเจอปู่ทวดบนสวรรค์ได้ยังไง" สิ่งที่พ่อกลัวที่สุดคือไม่มีคนสืบสกุล เพราะผมเป็นลูกคนเดียว พ่อผมก็เป็นลูกชายคนเดียว
"พอ ๆ ๆ ให้มันน้อย ๆ หน่อย เออ เดี๋ยวพ่อกับแม่แล้วก็ย่าจะขึ้นไป" ในที่สุดพ่อก็ยอม
"รักพ่อที่สุด สินสอดด้วยนะพ่อ ไม่ต้องมากนะครับพ่อสักร้อยหรือสองร้อยล้านก็น่าจะพอ"
"กูไม่ไปแล้วไอ้พัทธุ์ มึงหมั้นกันเองแล้วกัน ตั้งสองร้อยล้าน"
"ผมรู้ว่าพ่อจะมา รักพ่อที่สุด รีบมานะครับ เท่านี้นะพ่อ" ผมและ เพื่อนทุกคนช่วยกันเรื่องจัดงาน เตรียมชุด ช่างแต่งหน้า ช่างภาพ ดีที่จีน่า และนายมีคนรู้จักด้านนี้เยอะทำให้เราใช้เวลาไม่นานในการติดต่อ
ในงานหมั้น
ธนพัทธุ์ talk
ตอนนี้ก็แปดโมงแล้วยังไร้วี่แววของลักและแม่ยายของผม ผมเร
