"ปอกระวังหน่อย เดี๋ยวมีดก็บาดมือหรอก" เขาเอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าพายรัญหั่นชิ้นมะละกอใส่จานอย่างช่ำชอง
"มีดบาดมือก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อยู่กับคุณหมอทั้งคนเขาก็คงจะช่วยปฐมพยาบาลให้อยู่มั้งคะ" คำพูดคำจาแสนประชดประชันทว่าแฝงไปด้วยความน่ารักชวนฟัง คิลเลียนคลี่ยิ้มน้อยๆ เมื่อภรรยาพูดเช่นนั้น จากนั้นจึงเอื้อมมือไปหยิบเอามะละกอมาเข้าปากและเคี้ยวหมุบหมับด้วยความอร่อย
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้น มือหนาล้วงอุปกรณ์สื่อสารออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีน บนหน้าจอปรากฏชื่อของหมอหวาน พายรัญไม่ได้ตั้งใจมอง แต่เธอกลับเห็นชื่อบนหน้าจอนั้นอย่างชัดเจน
คิลเลียนเลือกที่จะกดปุ่มตัดสายเพราะวันนี้เป็นวันครอบครัว เขาไม่อยากพูดคุยกับคนที่ทำงาน พายรัญมองสามีตาขวาง เพราะการไม่รับสายอาจหมายถึงการไม่บริสุทธิ์ใจ
"ทำไมไม่รับสายล่ะคะ?"
"พี่ไม่อยากคุยกับเขา แค่เพื่อนที่ทำงานเฉยๆ"
"คนที่พี่หมอไปมีอะไร
