"พาย หยุดคุยกันก่อนสิครับ" คิลเลียนเดินตามหลังภรรยาเข้ามา เขารั้งข้อมือเล็กไว้ทำให้เธอหยุดชะงักฝีเท้าและหมุนตัวหันกลับมาหาสามี ท่อนแขนกำยำโอบกอดภรรยาไว้ ใบหน้าสวยจึงแนบซบลงบนอบอุ่น เธอแหงนหน้าขึ้นเล็กน้อย ทำให้คางมนเกยอยู่บนแผงอกกว้างของเขา
"อย่าบอกนะว่าพี่หมอขี้หึง" คิลเลียนเพิ่งจะสัมผัสได้ถึงกลิ่นไวน์ที่หญิงสาวดื่มเข้าไป เธอมีรอยยิ้มกรุ้มกริ่มและแววตาหยาดเยิ้มบ่งบอกถึงอาการมึนเมา
"ดื่มมาเหรอ?" คำถามซึ่งไร้คำตอบ แต่ทุกอย่างก็ปรากฏชัดเจนอยู่แล้ว คุณแพงขวัญเดินออกมาเห็นหนุ่มสาวกำลังสวมกอดกันอยู่ นางจึงคลี่ยิ้มน้อยๆ และยอมเดินหลบออกไปปล่อยให้ทั้งสองได้พูดคุยกันตามลำพัง
"ดื่มนิดเดียวเองค่ะ ไม่ถึงกับเมาหรอกน่า ว่าแต่พี่หมอนี่สิคะ ทำตัวขี้หึงเป็นเด็กๆ ไปได้" เธอว่าให้สามี และเขาเองก็ยอมรับอารมณ์ความรู้สึกของตนเอง
"เมียทั้งคนออกไปดื่มกับผู้ชายคนอื่น ไม่ให้หึงแล้วจะให้รู้สึกยังไง?"
"หึงบ้าง
