คำเตือนของมารดาทำให้แพรวาหน้าเสียเล็กน้อย
“ค่ะ...หนูก็เป็นแค่เจ้านายเขา ส่วนดำก็เป็นแค่ลูกน้องคนหนึ่ง เท่านั้นเองคะ” แพรวาพูดเสียงตะกุกตะกัก “ไม่มีอะไรมากกว่านี้นี่คะ”
“ไม่มีอะไรแน่นะ”
“แน่สิคะคุณแม่”
ราตรีมองอาการของแพรวาลูกสาวสุดที่รัก ที่มีอาการหวั่นไหวในดวงตาเมื่อถามถึงกรรมกรหนุ่มที่ชื่อดำ ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะแพรวายังอ่อนต่อโลกนัก ราตรีกลัวว่าแพรวาจะไปหลงรักหนุ่มกรรมกรนั่นเข้าน่ะสิ
“คุณแม่สบายใจได้เลยคะ...แพรรู้ว่าแพรกำลังทำอะไรอยู่ ปีนี้แพรอายุ 24 แล้วนะคะ”
“แม่รู้..ว่าลูกสาวแม่เก่งที่สุดอยู่แล้ว ยังไงก็ปรึกษาแม่ได้ทุกเรื่องเลยนะจ๊ะลูก”
“ค่ะ...คุณแม่ ถ้าอย่างนั้น แพรขอตัวกลับไปทำงานต่อนะคะ”
แพรวาพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องของราตรีไป
“เฮ้อ ดูจากท่าทาง แพรคงสนใจนายดำไม่น้อย ไม่รู้ถึงขั้นชอบพอ หรือว่าแค่ติดใจรสสวาทของเขา”
เหมือนกับที่ตัวเธอเองก็รู้สึกอยู่ตอนนี้
“นายดำ...แค่คิ
