Chapter 31
Her POV
Lahat kami ay pawang nakaupo at naiintay sa sasabihin ni Papa at ni mama, kaya wala ni isa sa amin ang nag sasalita ng biglang tumayo si mama at niyakap ako ng mahigpit kaya nagulat ako pero agad din akong nakabawi at niyakap sya pabalik saka umiyak. “Anak, kahit na nagawa mo yan hindi kita matitiis!” sabi nya at niyakap pa ako ng mahigpit at ganon din ang ginawa ko sa kanya. Umiiyak kaming dalawa habang magkayakap “Ma, sorry po talaga! Patawarin nyo po ako.” Umiiyak na sabi ko kaya humiwalay sya sa pagkakayakap sakin at pinunasan ang luha ko. “Anak, sumama lang ang loob ko kanina pero okay na ako ngayon! Tama na yang kakahingi mo ng sorry sakin. Pinapatawad na kita!” sabi nya at niyakap ulit ako. Humiwalay ako ng yakap sa kanya at tumingin kay papa na nakatingin lang
