บทที่ 28
“ก็ผมคิดเกินเลยกับคุณไปแล้วนี่ เอาจริงๆ นะ ผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่เห็นคุณเดินอยู่ที่ป้ายรถเมล์ เพราะแบบนี้ไงครับ ผมถึงได้เข้าไปถามทางกับคุณ ทั้งๆ ที่ผมแทบจะหลับตาไปบาร์โฮสต์ได้เลยทีเดียว”
“คะ?” หล่อนตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของเขา “นี่คุณไม่ได้หลงทางจริงๆ หรอกเหรอคะ”
“ผมไม่ได้หลงทาง แต่ผมหลงรักคุณเข้าเต็มเปา ก็เลยต้องแกล้งทำเป็นหลงทางยังไงล่ะครับ”
หล่อนอ้าปากค้าง หัวใจเต้นโครมครามกับสิ่งที่ได้ยิน
“งั้นก็แสดงว่าคุณหลอกฉัน”
“ไม่ได้หลอกสักหน่อย ผมก็แค่อยากอยู่ใกล้ๆ คุณ อยากแอบมองคุณสักครึ่งชั่วโมงเท่านั้นเอง”
“เพราะอย่างนี้ใช่ไหมคะ คุณถึงเลี้ยวผิดทางตลอดเวลา”
ศีรษะทุยสวยของคาเวลล์ผงกตอบรับน้อยๆ
“ใช่ครับ”
“คนเจ้าเล่ห์”
“ที่ทำไปก็เพราะผมชอบคุณนี่น่า”
“ไม่ต้องมาพูดดีเลย นี่ยังไม่รวมเรื่องที่คุณหลอกฉันเรื่องหนุ่มโฮสต์อีก”
หล่อนมองเขาตาขุ่นเขียว แม้ว่าหัวใจจะฟูฟ่องคับอกแล้วก็ตาม
