พวกเราทั้งโต๊ะออกไปโยกกันด้านหน้า
"เชี่ยมิ้น เต้นแรงโคตร 555"
ฉันพูดออกมาเสียงดังพร้อม หัวเราะกับเพื่อนๆ
"เต้นๆ ไปเถอะนานๆที"
มิ้นตอบและยิ้มกว้าง อีกทั้งเต้นไม่หยุด
พอร์ช ม่อน ทีม ก็เต้นอยู่ข้างๆ
ด้าน ปุณ
ผมมองดูกลุ่มข้าวเต้นกันอย่างสนุกสนาน แต่ผมไม่สนุกด้วยหรอก ไอ้เด็กเวรนั่นเกาะแกะข้าวชิบหาย มันใช้ความเป็นเพื่อนใกล้ชิดเธอ ฉลาดไม่เบา ตอนนี้ผมนั่งนิ่ง คอยมองดูข้าว
แต่บอกเลย ใจผมไม่นิ่ง ทำไมผมจะดูไม่ออกไอ้เวรนั่น รอเคลมเธออยู่ บางจังหวะมันหันมายิ้มมุมปากให้ผม ไว้เจอกันไอ้เด็กน้อย
"หวัดดีค่ะ พี่ๆ"
เสียงหวานของใครบางคนดังขึ้นทางด้านหลัง
เมือผมมองไปก็เจอ อันนา สาวบริหารปี2 กำลังยืนยิ้มหวานให้ไอ้น้ำมนต์ เชี่ยนี่อย่าบอกนะว่าสองคนนี้มีซัมติงกัน ไม่นานอันนาก็เดินไปนั่งตักไอ้น้ำมนต์
"เชี่ยน้ำมนต์ เสือซุ่มเหรอวะ"
ผมมองหน้าเพื่อนอย่างงงๆ เพราะผมอยู่กับมันตลอด
"กู21แล้วครับ "
ไอ้มนต์ ตอ
