ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ตอนนี้ไม่รู้กี่โมงแล้ว คนตัวเล็กยังหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอดของผม เมื่อคืนผมรุนแรงกับน้องมากจริงๆ ทั้งที่เป็นครั้งแรกของน้องแท้ๆ สำนึกตอนนี้ทันมั้ยนะ และอีกความรู้สึกคือ ผมมีความสุขมากที่ได้ลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมใบหน้าหวานสวยของน้อง
ฟ้อด
ผมกดจูบไปที่หน้าผากน้องเบาๆ หึ คนขี้เซาไม่ยอมตื่นเลย ผมอยากหยุดเวลาไว้แค่ตรงนี้ เพราะผมรู้ ต่อจากนี้ไอ้น้ำมนต์คงจัดการผมแน่ๆ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหลังจากปิดเครื่องไว้ตั้งแต่เมื่อคืน และก็เป็นอย่างที่คิด สายเรียกเข้าจากไอ้น้ำมนต์ 30กว่าสาย ผมถอนหายใจและนั่งทำใจสักพัก และตัดสินใจเดินออกไปนอกระเบียง เพื่อโทรหาไอ้น้ำมนต์
ตืด ตืด
(ฮัลโหลไอ้เชี่ยปุณ น้องกูอยู่ไหน)
คำแรกที่มันเอ่ยถาม อย่าเรียกว่าเอ่ยเลยครับ แบบนี้เรียกตะโกนจะถูกกว่า
(อยู่คอนโดกู น้องหลับอยู่)
ผมตอบไปเสียงเรียบ
(มึงทำอะไรน้องกู เอาน้องกูมาส่งเดี๋ยวนี้)
เสียงไอ้น้ำมนต์โมโหม
