ตอนที่5
1027 Words
ให้ตายเถอะ ส่งเธอไปนรกชัดๆ!
“น้ำขิงอยากไปอยู่แล้วค่ะคุณ ใช่มั้ยลูก?”
“แม่คะ แต่ขิงอยากกลั—”
“ขิงจ๊ะ”
นาตยายกยิ้มให้ลูกสาวทันที น้ำขิงกัดฟันพยักหน้าและลุกขึ้นจากเก้าอี้ โดยที่จอมทัพนั่งเงียบมองอากัปกิริยาของทุกคนอยู่...
ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าพ่อของเขากับแม่เลี้ยงต้องการอะไร มาเฟียหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างว่าง่ายจนชัชวาลเบิกตากว้างอย่างเหลือเชื่อ
ร่างกำยำเดินนำออกไปจากห้องอาหาร น้ำขิงเดินก้มหน้ารีบเดินตามคนเป็นพี่ไปอย่างทิ้งระยะห่าง เธอมาที่บ้านหลังนี้เป็นครั้งที่สอง ครั้งที่แล้วไม่เจอจอมทัพ และนี่เป็นการเจอกันครั้งแรกของเราสองคน
ร่างบางสูงเพียงหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตร วันนี้แต่งตัวน่ารักในชุดเดรสสั้นสีชมพู ปล่อยผมสีน้ำตาลเข้มยาวกลางหลังโดยมีที่คาดผมมุกเล็กๆ ประดับอยู่บนศีรษะ สองเท้ารีบก้าวไปให้ทันคนขายาวที่เดินนำฉับๆ อยู่เบื้องหน้า น้ำขิงเบิกตามองรอบคฤหาสน์ที่คิดว่าเดินสามวันสามคืนก็ไม่ทั่ว จนกระทั่งออกมายังสวนหย่อมหลังบ้าน พระเจ้า! สวนนี้น่าจะเท่าๆ กับบ้านทั้งหลังของเธอ
จู่ๆ แผ่นหลังกว้างของจอมทัพก็หยุดนิ่งหน้าลานน้ำพุตระการตา เพราะนอกจากรูปปั้นสมัยกรีกโบราณที่ตั้งอยู่กลางน้ำพุ ยังมีไฟประดับวิบวับสวยงามในเวลาท้องฟ้ามืดแบบนี้ น้ำขิงแหงนหน้ามองลานน้ำพุสุดหรูของบ้านหลังโต รอบข้างเป็นสนามหญ้าเขียวขจี มีต้นไม้หลากหลายชนิดปลูกอยู่ละลานตา น้ำขิงรีบงับปากตัวเองเมื่อรู้ตัวว่าอ้าปากค้างอึ้งกับภาพที่เห็นตรงหน้า บ้านหลังนี้มันบ้านของมหาเศรษฐี ไม่ใช่สิ...อภิมหาเศรษฐีก็ว่าได้
หญิงสาวพาตัวเองไปยืนข้างร่างสูงที่หันหน้าเข้าหาน้ำพุ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ ใบหน้าหวานมีรอยยิ้มพิมพ์ใจประดับอยู่ตลอดเวลา เธอหันไปมองคนข้างกายที่เอาแต่ยืนนิ่งมองน้ำพุตรงหน้าด้วยท่าทางเหย่อหยิ่ง นี่มากับเธอหรือมาคนเดียวกันแน่
“เอ่อ...พี่จอมทัพอายุเท่าไรเหรอคะ”
น้ำขิงแค่นยิ้มอยู่แบบนั้นและถามคำถามออกไปเพราะไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไร อีกฝ่ายยืนล้วงกระเป๋ากางเกงนิ่งๆ ไม่สนใจเธอ ราวกับน้ำขิงไม่ได้อยู่ตรงนี้
เธอสูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง สองมือเปียกชื้นไปหมดแล้ว!
“พี่จอมทัพ—”
“ใครให้เรียกพี่?”
ฉับพลันสุ้มเสียงกดต่ำดังขึ้น นัยน์ตาสีดำสนิทเย็นยะเยือกตวัดมองหน้าเธอ น้ำขิงรู้สึกวูบโหวงที่ท้องพลางกลืนน้ำลายลงคอดังอึก! เธอไม่รู้ว่าตัวเองมือสั่นอยู่รึเปล่า
“ก็ พี่จอมทัพอายุมากกว่าขิง”
“...”
“ยังไงเราสองคนก็ต้องทำความรู้จักกัน ขิงเลยคิดว่า—”
“อย่าสะเออะมายุ่งกับฉัน”
“...!!”
ประโยคเจ็บจึกนั่นทำให้น้ำขิงอ้าปากค้าง ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยถูกผู้ชายด่าว่าสะเออะ
วอทเตอะฟักมาก!!
“พี่จอมทัพไม่ชอบอะไรขิงรึเปล่าคะ?”
เธอค่อนข้างที่จะไม่โอเคกับสิ่งที่เจอ น้ำขิงขมวดคิ้วแน่นหันหน้าประชันกับร่างสูงใหญ่ที่สูงกว่าเธอมาก เมื่อยืนใกล้กันรู้สึกว่าตัวเองเหลือตัวนิดเดียว ส่วนอีกฝ่ายเหมือนยักษ์...เขาทั้งตัวใหญ่และไหล่กว้าง ร่างกายที่ดูเหมือนจะมีแต่กล้ามเนื้อแข็งแกร่งนั้น มองยังไงก็น่ากลัว
แต่ตอนนี้ความโมโหมีมากกว่า น้ำขิงคิดว่าตัวเองเฟรนลี่พอสมควรนะ แต่ยังถูกอีกฝ่ายไม่ให้เกียรติกันสักนิด ทั้งที่พ่อเขากับแม่เธอก็กำลังคบหากันอยู่ก็น่าจะเห็นหัวกันบ้าง คนตัวเล็กแหงนหน้ามองใบหน้าหล่อเหล่า จอมทัพกดสายตาลงจ้องอีกฝ่ายอย่างช่วยไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้เป็นพวกประเภทที่เขาโคตรจะรำคาญ
“ออกไปให้พ้น”
“ทำไมคะ พี่จอมทัพจะทำอะไรขิง?”
เธอยกแขนขึ้นกอดอกโดยที่ยืนตรงหน้าจอมทัพ น้ำขิงหันหลังให้กับลานน้ำพุและเผชิญหน้ากับเขาอย่างไม่เกรงกลัว ทำถึงขนาดนี้เพราะอยากให้อีกฝ่ายคุยกันให้รู้เรื่อง
ไม่ชอบอะไรเธอตรงไหนก็บอกมาตรงๆ!
“หนึ่ง”
จอมทัพกดน้ำเสียงรอดไรฟัน เขาเริ่มนับหนึ่งอย่างที่ชอบทำ เมื่อไม่ได้ดั่งใจจะให้โอกาสคู่ต่อสู้เพียงแค่สามเท่านั้น
“สอง”
“ขิงไม่ไปค่ะ จนกว่าจะรู้ว่าพี่จอมทัพไม่ชอบอะไรขิง เจอหน้ากันครั้งแรกก็มองกันเหมือนคนที่เกลียดกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน และไหนจะคำพูดแรงๆ นั่นอีก ขิงไปทำอะไรให้คะถึง—”
“สาม”
ตู้ม!!!
เพราะอีกฝ่ายพูดมากมันจึงทำให้เขารำคาญจนอยากทำให้หุบปากสักที มาเฟียหนุ่มผลักอีกฝ่ายที่แหงนหน้าพูดฉอดๆ ให้หงายหลังตกน้ำ ผิวน้ำกระจายเป็นวงกว้าง สายตานิ่งงันจ้องมองคนตัวเล็กที่ตกอยู่ในลานน้ำพุไม่เป็นท่า ก่อนเขาจะหมุนตัวเดินออกไปจากตรงนี้
“แค่กๆๆๆ ไอ้ ไอ้ ไอ้!!!”
น้ำขิงลุกขึ้นยืนทั้งที่ร่างกายเปียกซ่ก น้ำลึกเพียงหัวเข่าเท่านั้นแต่เธอหงายหลังจึงเปียกทั้งตัว หญิงสาวมองตามแผ่นหลังกว้างที่ไกลออกไปแล้ว เธอกำหมัดแน่น ใบหน้าบูดเบี้ยวอยากจะกรี้ดออกมาดังๆ แต่ก็ทำได้เพียงกรีดร้องในใจพลางสาปแช่งผู้ชายคนนั้นที่บังอาจผลักเธอตกน้ำไม่เป็นท่าแบบนี้
“ไอ้คนบ้า!!”
♡♡♡
อิพี่มันผลักน้องตกน้ำพุ กรี้ดดดด
อะไรกันคั้บเนี้ย แกจะเฬวตั้งแต่ต้นเรื่องเลยเรอะ มาเอาใจช่วยนางเอกของเรากันค่ะ หึ้ม!!
#เราฝากกดหัวใจ + คอมเมนต์ให้ด้วยน้าา /อ้อนตาปริบๆ รอติดตามกันได้เลยนะคะ อัพทุกวัน วันละ 1-2 ตอนเยยย ?
- Writer
