ขังไว้ในกรงรัก

ตอนที่3

“ไปจัดการทุกอย่างซะ...”

“ครับ!!! / ครับ!!!”

เสียงขานรับดังสนั่นพร้อมกันก่อนที่ชายชุดดำนับสิบคนจะโค้งคำนับให้เจ้านายและพากันออกจากห้องนี้ไป เหลือเพียงเมธัสลูกน้องมือขวาของเขา

จอมทัพหย่อนร่างกายลงนั่งบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งของตนเอง หลังแกร่งเอนพิงพนัก สายตาดุดันมองออกไปยังกำแพงกระจกด้านข้างซึ่งมองเห็นวิวเมืองหลวงได้ชัดเจนบนชั้นยี่สิบนี้ เขานึกถึงเรื่องราวน่าปวดหัว เพราะเรื่องสำคัญคือการขนส่งอาวุธรอบที่จะถึงมีปัญหานิดหน่อย แต่เขาต้องแก้ไขมันให้เสร็จสิ้น แม้จะกังวลอยู่บ้างก็ตาม

“นายไม่ต้องคิดมากนะครับ ยังไงมันก็ไม่ปล่อยให้พลาดซ้ำสอง”

เมธัสที่ยืนกุมมืออยู่เยื้องกับที่นั่งของจอมทัพเอ่ยขึ้น มาเฟียหนุ่มเอาแต่มองออกไปยังทิวทัศตรงหน้า ความเงียบเข้าปกคลุมรอบข้างจนเมธัสโค้งศีรษะให้นายของตัวเองก่อนจะรู้หน้าที่คือออกจากห้องนี้ไป เพราะจอมทัพเป็นบุคคลที่ใช้คำพูดน้อย...ถ้าไม่จำเป็นเขาจะไม่เปล่งเสียงออกมา แต่จะใช้สายตาและการกระทำบอกทุกอย่างแทน ใครต่อใครก็บอกว่าจอมทัพคนนี้ไร้ความรู้สึก รักใครไม่เป็น และที่จริงนั้นเขาไม่เคยมีความรัก ไม่เคยรักใคร และไม่คิดจะเอาใครเข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิต เขาเป็นประเภทที่รำคาญไปซะทุกสิ่ง มาเฟียหนุ่มชอบอยู่คนเดียวและค่อนข้างที่จะหวงพื้นที่ส่วนตัวของตัวเองมาก...

อย่าได้มีใครเข้ามายุ่งย่าม

Rrrrr

เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้น จอมทัพเอื้อมมือไปหยิบมันมาก่อนจะมองหน้าจอที่ปรากฏชื่อบิดา นัยน์ตาจากที่แข็งกระด้างก็อ่อนลงแทนที่ด้วยความนิ่งงัน เขากดรับสายทว่าไม่เป็นฝ่ายพูดคนแรกอย่างที่ควรจะเป็น

“..."

(จอมทัพ ลูกอยู่ไหนน่ะ)

“บริษัทครับ”

(งั้นเหรอ วันนี้รีบกลับบ้านหน่อยนะ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย กินมื้อเย็นด้วยกันก็ดี)

จอมทัพนิ่งไปครู่หนี่ง เพราะเขาพอจะเดาออกว่าเย็นนี้จะต้องเจอกับอะไร ถ้าพ่อของเขาชวนกินข้าวเย็นพร้อมกันก็คงหนีไม่พ้นคุณป้านาตยา แฟนใหม่ของพ่อเขามาที่บ้านนั่นแหละ

จอมทัพไม่ได้รู้สึกต่อต้านหรือเห็นดีเห็นงามที่พ่อของเขาจะมีแฟนใหม่ เขาไม่ได้ใส่ใจและไม่คิดจะไปยุ่งเกี่ยว เพราะตั้งแต่แม่ของชายหนุ่มเสียชีวิตตอนเขายังเล็ก พ่อของเขาก็ไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหนและมุ่งอยู่แต่กับงาน จนปีที่ผ่านมาเริ่มวางมือให้เขาสืบทอดตำแหน่งต่อ พ่อของเขาก็เริ่มจะคบหาดูใจกับแม่หม้ายคนหนึ่งและดูท่าจะจริงจังมากด้วย

“ครับ”

จอมทัพตอบออกไปแค่นั้นและกดตัดสาย เขาถอนหายใจพลางคิดว่าเย็นนี้จะต้องนั่งปั้นหน้ากินข้าวกับแม่เลี้ยง แค่นี้ก็ทำให้มาเฟียหนุ่มอารมณ์เสียตั้งแต่หัววัน

18.40 น.

แลมโบกินีสีดำเคลื่อนมาจอดหน้าโถงทางเข้าของคฤหาสน์ ร่างสูงกำยำลงจากรถคันหรูก่อนจะย่างกรายเข้าบ้านโดยมีคนรับใช้ที่อยู่แถวนั้นต่างก็ยืนโค้งคำนับให้กับคุณชายของบ้าน จอมทัพเป็นลูกชายคนเดียวของชัชวาล และก็เป็นหนึ่งในบุคคลที่มีอำนาจในบ้านหลังนี้ ปกติจอมทัพจะไม่ค่อยกินมื้อค่ำพร้อมกับบิดาของเขาสักเท่าไร เพราะเวลาของเราสองคนไม่ตรงกัน และส่วนมากชายหนุ่มจะกลับถึงบ้านมืดค่ำ วันนี้ชัชวาลโทรบอกให้กลับเร็ว เขาถึงยอมกลับเร็วให้ ภายในบ้านกว้างขวางและมีคนรับใช้มากกว่าเจ้าของบ้านที่อยู่ จอมทัพอยู่กับบิดาสองคนในคฤหาสน์ใหญ่โตนี้ ไม่แปลกที่อีกฝ่ายจะเหงาจนต้องหาแฟนใหม่และพามากินข้าวที่บ้านบ่อยๆ จอมทัพไม่ได้เจอแฟนใหม่ของพ่อของเขาบ่อยเท่าไร ตั้งแต่รู้จักกันมาเขาก็เจออีกฝ่ายแค่สองครั้งเท่านั้น วันนี้นับว่าเป็นครั้งที่สาม ร่างสูงเลี้ยวเข้าห้องอาหารของบ้านในขณะที่มีคนนั่งรออยู่แล้ว

“นั่นไง พูดถึงก็มาพอดี มานั่งเร็วสิจอมทัพ”

น้ำเสียงของชัชวาลแฝงความดีใจที่เห็นเจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมาตามที่นัด เพราะเอาแน่เอานอนอะไรกับลูกคนนี้ไม่ได้ บทจะมาก็มา บทจะไม่มาก็หายหน้าไปเป็นอาทิตย์ พ่ออย่างเขายังต้องคอยลุ้นทุกครั้ง

จอมทัพถอดเสื้อสูทสีดำออกและส่งให้สาวใช้ที่มารับไว้ ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับผู้หญิงวัยกลางคนที่ใบหน้ามีรอยยิ้มอยู่บนนั้น จอมทัพยกมือไหว้ผู้ใหญ่ตรงหน้า

“สวัสดีครับ”

“สวัสดีค่ะคุณจอมทัพ”

นาตยาเอ่ยทักด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ ทว่าจอมทัพไม่ได้ส่งยิ้มให้นอกจากแววตาที่เรียบนิ่ง รังสีความไม่น่าเข้าหาแผ่ซ่านออกมาจากตัวของผู้ชายคนนี้

จนคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆ มารดาของตัวเองยังรู้สึกถึงความน่าสะพรึงออกมาจากลูกชายของคุณลุง

??

เค้าจะเจอกันแล้วค่าาา อิพี่เรื่องนี้คือเย็นชา เอาน้ำแข็งขั้วโลกทั้งหมดมารวมกันก็ยังไม่เย็นเท่าบุคลิกพี่แก และลุ้นกันว่าคุณแม่จะให้น้องนางเอกของเราทำอะไรเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณลุงชัชวาลกันค่ะ

#ฝากกดไล่ กดแชร์ กดปักตาไคร้ให้ฮันนี่ด้วยนะคะ 555555 ใครชอบก็รอติดตามกันได้เลย อัพทุกวันคั้บ!