02.00 น.
“ขิง ร้านปิดแล้วนะ กลับเถอะ”
“หือออ ปิดละเหรอ ไปต่อกันนะๆๆๆ”
“ต่อเต่ออะไร กลับ!”
ชมวิวหิ้วปีกคนที่เมาเต็มที่แต่ยังไม่วูบ หากต่ออีกนิดคงวูบอย่างไม่ต้องสืบ ตอนนี้น้ำขิงยังพูดโต้ตอบได้อยู่ แต่ร่างกายเริ่มทิ้งดิ่งแล้ว
“วิววว ขิงอยากกินเหล้า ขิงเศร้าอ่าาา”
เสียงยืดยานของน้ำขิงทำให้ชมวิวถอนหายใจ พยายามดึงเพื่อนตัวเองมาประคองเองเพราะไอ้พี่คิวจ้องแต่จะจับน้ำขิง เอะอะก็โอบ บอกเลยว่าคืนนี้เพื่อนของเธอโคตรเปลืองตัวให้ไอ้หมอนั่นเลย
“วิว เดี๋ยวพี่พาขิงไปต่อร้านประจำพี่ก็ได้ วิวกลับไปก่อนเถอะ”
“ไม่ได้!! วิวจะทิ้งขิงได้ยังไง”
“ช่ายๆๆๆ วิวจะทิ้งขิงได้งายยย”
“เงียบไปเลยขิง มานี่”
ชมวิวดึงเพื่อนตัวเองและน้ำขิงก็ดูเหมือนจะรู้ตัวจึงยอมไปหาอีกฝ่าย ถึงจะเมาสติเลอะเลือนแต่จิตใต้สำนึกก็รู้ว่าควรไปกับใครและไม่ควรไปกับใคร
“กลับก็ได้วิววว ง่วง”
“โอเค แต่รอแป๊บนึงได้มั้ย ปวดเยี่ยวมาก”
ชมวิวกระซ
