ความเงียบเข้าครอบงำ น้ำขิงจิกมือตัวเองจนรู้สึกเจ็บแสบ ดวงตาสั่นระริกมองผู้ชายตัวสูงใหญ่ตรงหน้าด้วยท่าทางระวังภัย เธอประมวลผลในสมองว่าควรทำอย่างไรกับสถานการณ์นี้ดี
แกล้งบ้าไปเลยดีมั้ยนะ
นี่คงจะเป็นความคิดที่ประหลาดมาก น้ำขิงส่ายหน้ากับตัวเอง ใบหน้าเหยเกของเธอทำให้นัยน์ตาดุดันจ้องมองมานิ่งๆ
ฉับพลันร่างกำยำก็ขยับเขยื้อน เขาย่างกรายไปตรงหน้าคนตัวเล็กเรื่อยๆ และอีกฝ่ายก็ถอยหลังเรื่อยๆ เช่นกัน ร่างกายของเธอนั้นสั่นเทาเพราะความหวาดกลัว ส่งผลให้มาเฟียหนุ่มเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้ลั่นวาจาออกมา
“ออกไป”
“ค...คะ?”
น้ำขิงคิดว่าตัวเองหูฝาด เธอเบิกตากว้างถามย้ำจอมทัพอีกครั้ง ท่าทางสุขุมนุ่มลึก ใบหน้าหล่อเหลาร้ายกาจไม่แสดงสีหน้าใดๆ จนทำให้น้ำขิงคิดว่าเขาไล่ให้เธอไปให้พ้นหน้า ซึ่งน้ำขิงยินดีที่จะทำแบบนั้นอยู่แล้ว
“ค่ะ ขิงกำลังจะขึ้นห้องอยู่แล้ว”
เธอรีบก้มหน้าหลบสายตาคู่คม และจังหวะที่ร่างเล็กกำลังจะสั
