“อ๋อ แล้วก็ขอบคุณเรื่องในรถวันนั้นด้วยนะคะที่สอน เพราะขิงจะได้นำไปใช้กับคนอื่นได้อย่างคล่องแคล้ว เช่น...กับคุณเหมันต์”
สิ้นเสียงประโยคนั้นเอง จอมทัพกำมือแน่นทันที ร่างกำยำสั่นเกร็งจนไอรินหันมองคนข้างกายก็ต้องพบว่าใบหน้าของเขาจากที่สะใจก่อนหน้านี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ไฟโทสะพวยพุ่งขึ้น รังสีเย็นยะเยียบแผ่ซ่านอย่างเดือดดาลกับประโยคเมื่อครู่ของน้ำขิง คนตัวเล็กมองอากัปกิริยาของจอมทัพก็มั่นใจแล้วว่าตานี้เธอชนะขาดลอย ร่างบางหมุนตัวออกไปจากห้องนี้ทันที นัยน์ตาแข็งกระด้างจ้องมองแผ่นหลังบางและไม่รู้อะไรที่ทำให้จอมทัพลุกขึ้นยืน แต่ฉับพลันมือนุ่มของคนข้างกายก็จับแขนของเขา จนชายหนุ่มตวัดสายตามองมือของไอริน
“ช่วยอธิบายได้มั้ยว่ามันคือเรื่องอะไร คุณกับผู้หญิงคนนั้น—”
“อย่ายุ่ง”
“...”
ไอรินได้ยินน้ำเสียงเยือกเย็นก็รีบปล่อยแขนจอมทัพออก ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเดินดุ่มๆ ออกไปจากห้องนี้ ทิ้งเพียงร่างระหงน
