หัวใจเธอเต้นแรงมาก จนเขาคิดว่าเธอจะเป็นลมไป เขาหันมาจูบหน้าผากเธอไปแรง ๆ ครั้งหนึ่งเพื่อเรียกสติ
“นั่งลงกินข้าว แล้วค่อย ๆ คุยกันก่อนดีไหม หืม…ว่าไง”
เธอเงยหน้ามองเขา สายตาของเขาอ่อนโยนลงแล้ว เมื่อพูดเสียงนิ่มลง เขาพาเธอกลับไปนั่ง และเปลี่ยนมานั่งข้าง ๆ เธอ แทนที่จะนั่งตรงข้ามกัน
“ลองกินปูนี่สักหน่อย สดจากทะเล”
เมื่อเขาเริ่มคุยด้วย เธอก็กลับมากินได้อร่อยเหมือนเดิม นี่เป็นข้อดีของหลินซีที่เขาชอบ เธอโกรธง่ายหายเร็ว และเมื่อของอร่อยเข้าปาก ก็อารมณ์ดีทันที
“เอากุ้งด้วย หอยเชลล์นั่นตัวใหญ่มาก”
“ครับ ๆ รอสักครู่ กินอะไรเยอะแยะขนาดนั้น”
“คุณบอกเองนะว่า ให้ฉันกินเยอะ ๆ”
“ครับ ๆ ผมพูดเอง เอานี่ไป กุ้งตัวใหญ่”
ไม่นานอาหารก็เริ่มพร่องลงไป เขาก็เลยเริ่มเล่าให้ฟัง เรื่องอันธพาลที่มีอยู่ทั่วเมืองกวางโจว
“คาสิโนใต้ดินเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นแถบนั้นก็ต้อง…”
“ใช่แล้วล่ะ แถวนั้นเป็นแหล่งที่พวกมันคุม
