คนตัวโตยิ้มออกมาอย่างได้ใจ แต่เมื่อหลินซีเห็นรอยยิ้มร้ายนั่น กลับรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว นี่เขาคงจะไม่คิดว่า จะพากลับมาที่นี่ และขย้ำทั้งคืนอีกหรอกนะ เธอยังไม่ได้พักเต็มที่เลย ตั้งแต่ก่อนวันเปิดร้านของตระกูลหนิง ก็มาต่อสงครามบนเตียงกับเขาทั้งวันทั้งคืน
“ก็ได้ ครั้งนี้ผมจะยอม งั้นเราก็รีบไปรีบกลับ”
"คะ? อะไรคือรีบไปรีบกลับ"
“คุณคงไม่คิดที่จะปล่อยให้ผม อยู่ที่นี่คนเดียวหรอกนะซีซี ตอนนี้เราก็ไม่ต่างกับข้าวใหม่ปลามัน จะใจร้ายให้ผมนอนคนเดียวเลยเหรอ”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ แต่ฉันจะออกมาได้ยังไง เหตุผลอะไรที่ต้องออกมาด้วยล่ะคะ”
“ก็… เดี๋ยวค่อยคิดระหว่างทาง รีบไปกันเถอะ มานี่ผมจะสวมสเวตเตอร์ให้”
“เดี๋ยว อุ๊ย เบาหน่อยสิคะ”
เขาสวมเสื้อคลุมให้เธอ กลิ่นตัวเขายังอยู่ในเสื้อสเวตเตอร์เปิดหน้า เธอรู้สึกเหมือนกับเขากอดอยู่ตลอดเวลา นี่คงเป็นความรู้สึกของสาวแรกรุ่นละมั้ง
‘บ้าจริง เผลอเคลิ้มไปกับคำพูดหว่านล้อ
