หลินซีหันไปทักทายต้วนหลาน นับว่าเขาเข้ามาได้ทันเวลาพอดี เธอรีบดึงมือออกมาจากเขาทันที
“เถ้าแก่ต้วน คุณมาสายเลยนะคะ”
“พอดีผมติดธุระกับช่างทอผ้าคนใหม่ ที่พึ่งจะรับเข้ามาน่ะ”
“ช่างทอผ้าคนใหม่เหรอคะ”
“ใช่แล้ว เอาไว้คุณลองไปดูฝีมือพวกเธอได้ เห็นว่ามาจากเมืองเจียงหนาน คุณก็รู้ว่าเมืองนั้นขึ้นชื่อเรื่องการทอผ้า”
“ยอดไปเลยค่ะ ฉันต้อง...”
“ซีซี เราต้องคุยกัน”
หลินซีหันมามองหน้ากู้หานเซียว ที่ยืนประกบเธออีกครั้ง เขาไม่สนใจต้วนหลานเลยด้วยซ้ำ
“คุณหนูหลี่รอคุณอยู่ไม่ใช่เหรอคะ”
“ผมไม่สนใจสักนิด หากว่าเธอจะกลับ”
“พี่หานเซียว! อยู่นี่เองเหรอคะ”
หลี่เจินหลิงเดินมาสมทบกับพวกเขา หลินซีจะเดินถอยออกมา แต่กู้หานเซียวไม่ยอมให้เธอได้ทำ ต้วนหลานได้แต่มอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร สิ่งที่กู้หานเซียวทำ มันชัดเจนจนเขาเกือบยอมรับไม่ได้ หลี่เจินหลิงเองก็เช่นกัน
“พี่หานเซียวคะ ฉันพึ่งจะมอบของขวัญให้กับเถ้าแก่หนิง
