หลินซียืนนิ่งอึ้งไป เมื่อมู่จินเฟยพูดออกมาจนจบ แม้แต่กู้หานเซียวก็ตกใจ จนไม่ทันดึงเธอเอาไว้ มู่จินเฟยเดินไปผลักหลินซี จนเธอล้มไปตรงหน้าร้าน เธอยังคงนิ่งและทำตัวไม่ถูก
“มู่จินเฟย! คุณใจเย็น ๆ ก่อน ซีซี! เป็นยังไงบ้าง”
เขาเห็นว่าหลินซีหน้าซีดจัด และตกใจสุดขีดที่รู้ว่า แม่ของมู่จินเฟยเสียชีวิตไปแล้ว เพราะเธอเป็นต้นเหตุ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า เจ้าของร่างจะร้ายกาจถึงขนาด ทำร้ายคนอื่นด้วยคำพูดแบบนี้ แต่ความโกรธของมู่จินเฟยเป็นสิ่งที่ไม่ได้โกหก สายตานั่นโกรธจนเธอรู้สึกละอาย
“ซีซี วันนี้เรากลับกันก่อนเถอะ”
เขาพยุงเธอลุกขึ้น หลินซีที่ถูกผลักจนขาแพลง ลุกขึ้นแทบไม่ไหว เขาจึงตัดสินใจอุ้มเธอ เดินออกมาจากร้านของมู่จินเฟย
“ซีซี…”
เธอโอบรอบคอเขา ซึ่งตอนนี้เขารู้สึกว่า ตัวเธอสั่นและกำลังร้องไห้อยู่เงียบ ๆ เขาจึงไม่ได้พูดอะไร เพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่า มันเกิดอะไรขึ้น อีกอย่างตอนนี้เขารู้สึกเป็นห่วงเธอ มา
