ลีลาวดีเฝ้ามองเรือสำราญที่ถอนสมอออกไปจากท่าเรือมะละกาด้วยความอาลัยอาวรณ์ หยาดน้ำตาทะลักลงมาอาบแก้ม มองภาพความทรงจำแสนหวานที่ค่อยๆ ห่างไกลออกไปเสียทุกขณะ เขากำลังจากไปแล้ว จากอกของหล่อนไปตลอดกาล
ร่างอรชรวิ่งไปที่หาดทราย ทรุดเข่าลงกับเม็ดทรายสีขาวอย่างอ่อนแรง มองภาพเรือลำใหญ่ที่ห่างไกลสายตาไปไกลโพ้นผ่านม่านน้ำตา แม้จะตั้งใจจากเขามาด้วยตัวเอง แต่พอถึงเวลาที่เขาจากไปจริงๆ หัวใจกลับร่ำไห้แสนทรมาน
“ลาก่อน... ฉันจะไม่มีวันลืมคุณ... ริชาร์ด คาร์ตัน...”
หล่อนตะโกนแข่งกับเสียงคลื่นลมอย่างเจ็บปวด ไม่มีโอกาสอีกแล้วที่จะได้เห็นเขา ไม่มีโอกาสอีกแล้วที่จะได้พบเจอกับริชาร์ด คาร์ตัน
“ฉันรักคุณ... ริชาร์ด คาร์ตัน...”
เสียงของหล่อนที่เปล่งออกไปไม่มีความหมายใดๆ เลยเมื่อต้องตะเบ็งแข่งกับเสียงคลื่นลมของทะเลกว้างตรงหน้า หยาดน้ำตาไหลไม่หยุด ชีวิตต่อจากนี้ไปคงจะแสนทรมาน เมื่อไม่มีอ้อมแขนของเขามาโอบประคองให้คล
