มหกรรมแห่งความมั่ว
ตอน แม่พาลูกสาวสวิงกิ้ง
ดวงตะวันยามพลบค่ำเป็นสีแดงอ่อนๆ แสงสุดท้ายสาดเรืองรองลงมาบนชั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาลแห่งนึง
ร่างชายชุดขาวกับหญิงสวยในชุดเดรสขาวนั่งเคียงกันอยู่บนขอบผนังชั้นดาดฟ้า
ทั้งคู่ห้อยขาลงมาแล้วแกว่งอย่างสบายใจ ก้มมองผู้คนข้างล่างที่เข้าออกโดยไม่รู้ว่าใครเป็นผีใครเป็นคน
"บ้านนายอยู่ไหนหรือ" น้ำฟ้า
"อยู่บนเขาโน่นแน่ะ เป็นรีสอร์ท" นนท์
"จริงหรือ พาฉันไปเที่ยวบ้านนายทีสิ" น้ำฟ้าตื่นเต้น
"ไม่ไปดีกว่า" นนท์หน้าหงอย
"อ้าวทำไมล่ะ น่าสนุกออก" น้ำฟ้างง
"จำที่ฉันบอกไม่ได้รึ ที่ว่าเรื่องของชั้นมันเศร้ากว่าเธอน่ะ" นนท์หันมองตาสวยสวยตัวจ้ำม่ำ ขาวอวบ
"ที่ว่าเมียกับลูกนายมั่วผู้ชายน่ะเหรอ น่าสนใจดีออก ฉันอยากดู" น้ำฟ้าดีใจ
"โถ่เอ้ย บอกอยู่หยกๆว่ากลัวตบะแตก อุส่าห์ปลงจนหายโกรธยัยอัญกับยัยเอมไปแล้วเชียว" นนท์บ่น
"อ้าว ทีนายยังดูลูกกับผัวฉันใส่กันมาแล้ว ตาชั้นขอดูล
