สิ้นเสียงนั้นทุกอย่างในห้องก็ไม่มีเสียงใดดังเล็ดลอดออกมาเลย แม้แต่เสียงเครื่องปรับอากาศก็ยังเงียบจนรับรู้ได้ว่ามันเป็นของดีมีราคา อริสราปลีกตัวไปอาบน้ำอย่างจำใจก่อนจะเดินออกมาสำรวจห้องนี้อีกครั้ง
ในห้องนี้ไม่มีโซฟาเลยสักตัว มีแต่เตียงขนาดหกฟุตอยู่กลางห้อง เก้าอี้และโต๊ะทำงานขนาดพอดี ตู้เสื้อผ้าแบบพอใช้แค่คนเดียวเหมือนถูกออกแบบมาให้เป็นห้องพักสำหรับนักท่องเที่ยวมากกว่าจะเป็นห้องส่วนตัว
เวธัสนอนหลับอยู่บนเตียงไปแล้วหลังจากที่เธอจัดการตัวเองเสร็จ เขาดูเหมือนจะหลับสนิทจนเธอไม่กล้าที่จะเรียกให้ตื่นขึ้นมาเพื่อถามว่า
'พอจะมีผ้าห่มสักผืนให้ปูนอนบ้างไหม’
อริสรามองดูพื้นที่กว้างๆ บนเตียง ซึ่งดูเหมือนจะถูกเว้นว่างไว้ให้เธอโดยเฉพาะ ก่อนจะถอนหายใจออกมาโดยไม่รู้ว่าทำไม
เธอตัดสินใจหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง เอนตัวลงนอนอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้อีกคนตื่นขึ้นมาสร้างความหวาดระแวงให้ตัวเอง
“ปิดไฟหน่อย ฉันไม่ชอบน
