เมื่อปิดเทอมใหญ่ทีไหร่ มาริคต้องพาพวกลูกและเมียมาเที่ยวพักผ่อนอยู่ที่ไร่ภูฟ้าทุกครั้ง ซึ่งปรวีร์ ลูกชายคนรองเรียกร้องคนเป็นพ่อให้พามาที่นี่อยู่เป็นประจำ ปีนี้คุณย่านวลนภาแก่ลงทุกที มีโรคประจำตัวทำให้ไม่สามารถออกมาเที่ยวได้ดั่งใจเหมือนสมัยก่อน มีป้าหนิงคอยดูแลคุณหญิงท่านอยู่ไม่ห่างกาย
“นายใหญ่ คุณหนูบัวมาแล้วเหรอคะ”
แม่นมที่มีอายุเพิ่มมากขึ้นมีคนดูแลประคองออกมาต้อนรับนายใหญ่แห่งไร่ภูฟ้า
“แม่นมไม่ต้องออกมาต้อนรับผมก็ได้ครับ ลูกๆ มาหาแม่นมของพ่อหน่อยเร็ว”
เพียงได้ยินคำสั่งของพ่อมาริค ลูกชายกับลูกสาวแสบซนรีบวิ่งเข้ามาหาตรงหน้าคุณพ่อ
“สวัสดีครับ/ค่ะแม่นม”
ลูกชายสามคนและลูกสาวอีกสองคนของนายใหญ่พร้อมเพรียงยกมือไหว้สวัสดีผู้มีอาวุโสมากกว่า ท่าทางกิริยา อ่อนน้อมถ่อมตน คุณแม่บัวหอมสั่งสอนพวกลูกมาเป็นอย่างดี
“ตายจริง น่ารักน่าชังจัง นายน้อยและคุณหนูของนม” แม่นมรู้สึกรักและเอ็นดูพวกลูกทั้งห้
