บทที่8 บัวหอมคนใหม่
1777 Words
บัวหอมกับคุณแม่สามีรีบบุกเข้ามายังคอนโดส่วนตัวของสามีสุดเลว ตามภาพที่เพื่อนทรยศส่งรูปมา ภาพปลายฟ้านอนกอดกับมาริคในสภาพเปลือยเปล่า เธอไม่อยากจะเชื่อว่าปลายฟ้าจะกลายแทงข้างหลังเพื่อนได้อย่างเลือดเย็น!
“หนูบัว อย่าใช้อารมณ์ตัดสิน ค่อยใช้เหตุผลพูดจากันว่าทำไมเพื่อนของหนูบัวถึงกล้านอนกับสามีเพื่อนของตัวเองได้ลงคอ”
คุณหญิงนวลนภาเป็นห่วงความรู้สึกของลูกสะใภ้สุดโปรด รีบตามมาด้วยเช่นกัน
“บัวใจไม่เย็นต่อไปแล้วค่ะคุณแม่นวล ถ้าผู้หญิงอื่นที่เป็นเด็กของพี่ริค บัวยังพอทนได้ แต่นี่พี่ริคกลับจะทำให้บัวเจ็บด้วยการเอาเพื่อนรักเพียงคนเดียวย่ำยีหัวใจของบัว บัวจะไม่ยอมทนเป็นเมียเก็บในบ้านอีกแล้ว!”
“แม่เชื่อว่าบัวทำได้ แม่เข้าใจหัวอกของคนเป็นเมียหลวง เมียแต่งที่ผัวไม่ได้รัก อยู่กันไปก็มีความทุกข์เปล่าๆ แม่ผิดเองบังคับจิตใจหนูบัวให้แต่งงานกับตาริค” แม่สามีรู้สึกผิดกับสิ่งที่มันเกิดขึ้น
“ค่ะคุณแม่นวล”
เมียแต่งของท่านประธานตัดสินใจเปิดประตูห้องในคอนโดเข้าไป สิ่งแรกที่เห็นคือรองเท้าส้นสูงของผู้หญิงคู่หนึ่งวางกระจัดกระจายพร้อมกับรองเท้าโปรดของสามีเธอ เห็นแค่นี้หัวใจของคนแอบรักสามีตัวเองก็เจ็บปวด เจ็บจนไม่มีน้ำตาไหลออกมา
แม่สามีกับสะใภ้หยุดตรงหน้าห้องนอนส่วนตัว คุณหญิงนวลนภาเปิดประตูห้องเอง
“อุ๊ย! คุณหญิง บัว”
ภาพบาดตาบาดใจที่ภรรยาหลวงเห็นก็คือสามีตัวเองกำลังนอนกกกับเมียน้อยคนใหม่ เมียน้อยนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นปลายฟ้า เพื่อนรักของเธอเอง!
“ตาริคตื่น ลุกขึ้นมาเคลียร์เดี๋ยวนี้!”
คุณหญิงนวลนภาอ้อมมาปลุกลูกชายตัวดีที่ทำเรื่องงามไส้ได้ตลอดเวลา
“โอ๊ย ปวดหัว คุณแม่!”
ชายหนุ่มเพิ่งตื่นจากฤทธิ์ยานอนหลับที่ถูกนังงูพิษวางยา เขาตกใจเมื่อแม่กับเมียชังเข้ามาบนเตียงนอนกว้าง
“คุณริค ตื่นแล้วเหรอคะ แม่กับเมียแต่งของคุณเข้ามาเห็นเราสองคนอยู่บนเตียงพอดี”
ปลายฟ้าหน้าหนาไม่สะทกสะท้าน เธอตั้งใจจะให้บัวหอมรู้ความจริงว่าผัวตัวเองไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น
“ปลายฟ้า นี่หล่อนทำบ้าอะไร!”
มาริคช็อคที่ตัวเองอยู่ในสภาพไม่ได้เสื้อผ้าพร้อมกับเพื่อนของเมียชัง นี่มันอะไรกันแน่
“ทั้งคู่รีบแต่งตัวให้เรียบร้อย เรามีเรื่องต้องคุยกัน ปลายฟ้า เพื่อนรักทรยศ”
ถ้าเป็นบัวหอมคนเดิมคงหนีออกไปจากห้องแอบร้องไห้ฟูมฟายคนเดียว แต่คราวนี้กลับเก็บซ่อนความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ในใจ เพื่อนทรยศไม่น่าคบให้เสียเวลา
“นี่เธอไม่เจ็บ ไม่โกรธฉันเหรอ”
ปลายฟ้ายิ้มเย้ยหยันแก่เมียแต่งของเขา บัวหอมจะทนได้สักแค่ไหนกันเชียว
“เพื่อนรักกลับทรยศเพื่อนแบบนี้ บัวก็มีหัวใจ มีความรู้สึก โกรธเป็นและเจ็บเป็น แต่ฉันจะไม่ยอมหลงกลเธอแน่นอน ปลายฟ้า ฉันคบกับเธอมาตลอดตั้งสิบปี ทำไมจะไม่รู้ว่าสันดานเธอคิดอยากจะเอาชนะฉัน แม้แต่เรื่องผู้ชาย”
“นังบัว!”
มือบางแอบกำมือแน่น ครั้งแรกที่คนเรียบร้อย ด่าใครไม่เป็นอย่างบัวหอมจะกล้าขึ้นเสียงใส่เธอ
“หล่อนไม่ได้ยินหรือยังไง หนูบัว ลูกสะใภ้คนเดียวของฉันสั่งว่าให้ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยทั้งสองคน ผัวเลว เพื่อนงูพิษ”
คุณหญิงแม่ใจแข็ง โกรธลูกชายตัวดีที่ทำแบบนี้ทั้งที่ตัวเองมีภรรยาเป็นตัวเป็นตน ยังกล้าทำเรื่องทุเรศๆ อย่างนั้นอีก
มาริคต้องได้รับบทเรียนที่สาสม!
“คุณแม่ค่ะ เราออกไปรอด้านนอกดีกว่า ก่อนที่บัวจะทนไม่ไหวจัดการนังเพื่อนงูพิษที่ทรยศหักหลังเพื่อนแสนดีอย่างบัว”
แววตาแข็งกร้าวมองปลายฟ้าด้วยความโกรธ เพื่อนงูพิษยิ้มเยาะเย้ย ไม่มีสีหน้ารู้สึกผิดเลยสักนิด
“จ้ะหนูบัว ตาริครีบใส่เสื้อผ้าเร็วๆ ถ้าไม่อยากให้หนูบัวต้องทนไม่ไหว”
คุณแม่เอ่ยกระซิบแก่ลูกชาย เธอไม่อยากเสียลูกสะใภ้ดีอย่างหนูบัวหอมไปให้ใคร
สายตาลุกวาวทันใดที่รู้จากปากของคุณแม่นวลนภา เขาไม่ต้องการให้เธอหย่าตอนนี้ เขายังไม่หายอาการฉุนกลิ่นเหม็นของผู้หญิง มีแต่บัวหอมเท่านั้นรักษาอาการแปลกๆ ของเขาได้เพียงผู้เดียว
พอพูดถึงกลิ่นเหม็นฉุนของผู้หญิง ชายหนุ่มรู้สึกเหม็นกลิ่นมากจากร่างกายของปลายฟ้าที่เข้ามาคลอเคลีย ทั้งที่แต่ก่อนยังกลิ่นหอมสะอาดอยู่เลย
“คุณริคต้องรับผิดชอบฟ้านะคะ ฟ้าไม่ยอมเป็นเมียบำเรอหรือเมียน้อยของคุณ ยังไงคุณริคก็เกลียดเมียชังอย่างนังบัวอยู่แล้ว ทำไมคุณริคถึงไม่หย่ากับมันล่ะคะ”
“อย่ามาใกล้ตัวฉัน ฉันเหม็นกลิ่นในตัวนังผู้หญิงใจทรามที่ทรยศหักหลังแม้แต่เพื่อนสนิท ออกไป ฉันเหม็น!”
ชายหนุ่มทนกลิ่นเหม็นฉุนไม่ไหวรีบผลักร่างอ้อนแอ้นออกไปด้วยสายตารังเกียจ ขยะแขยงขึ้นมาทันที
“เหม็น? เป็นไปไม่ได้ ฟ้าอุตส่าห์ฉีดพรมน้ำหอมที่หอมมากสุด หอมจะตาย”
ปลายฟ้าแปลกใจกับอาการแปลกๆ ของท่านประธานหนุ่ม
“ฉีดหรืออาบ เหม็นจนอยากจะอ้วก”
เขาลุกออกมาจากเตียงกว้างพลางคว้าเอาเสื้อผ้าตัวเอง
“เรื่องเปิดเผยมาขนาดนั้นแล้ว คิดเหรอว่าฟ้าจะยอมหยุดแค่นี้ ฉันจะต้องเป็นเมียตัวจริงของคุณมาริค ไม่ใช่นังเด็กกำพร้ามาจากกองขยะอย่างนังบัวหอม!”
มือเล็กกำมือแน่น เธอมาไกลขนาดนี้จะถอยหลังกลับไปคงไม่ได้ ปลายฟ้าผู้ไม่ยอมแพ้ใคร!
..........
บัวหอมพยายามเก็บกดความเจ็บปวดแสนทุกข์ทรมานตั้งแต่กลายเป็นเมียชังของเขา เธอทนความเจ็บปวดมาตลอดทั้งชีวิตที่ถูกสายตาเกลียดชัง สะอิดสะเอียนจากพี่ชาย เธอแอบหลงรักมานาน จากความเจ็บปวดแปรเปลี่ยนความโกรธแค้น เขาทำให้เธอเจ็บ เธอก็จะทำให้เขาเจ็บปวดยิ่งกว่า
“มากันแล้วหนูบัว ทำตามแผนที่แม่บอก”
คุณแม่เอ่ยกระซิบลูกสะใภ้ เมื่อเพื่อนร้าย สามีเลวเข้ามานั่งโซฟาหรูฝั่งตรงข้ามกับพวกเธอ
“มาแล้วเหรอลูกชายตัวดี”
“คุณแม่ ผมอธิบายนะครับ ผมกับเธอยังไม่ได้มีอะไรกัน ผมรู้สึกง่วงนอนมากจึงสลบไปไม่รู้เรื่องด้วย แม่เชื่อใจลูกชายคนนี้นะครับ”
มาริคแทนตัวเองว่าผม เวลาพูดกับแม่แท้ของตัวเองเพียงคนเดียวที่เขาเคารพรักและเทิดทูน ส่วนผู้หญิงคนอื่นเรียกแทนตัวเองว่าฉัน
“คนที่แกจะอธิบายความจริงทั้งหมดคงไม่ใช่แม่ แต่เมียของแกต่างหาก”
คุณแม่นวลนภายอมรับหนูบัวแค่ลูกสะใภ้คนเดียว ส่วนผู้หญิงอื่นเคยขึ้นเตียงกับตาริคก็แค่ผู้หญิงข้างทาง
“....”
“เธอเป็นเพื่อนคนเดียวที่ฉันรักและไว้เนื้อเชื่อใจ เพียงเพราะว่าเธอเป็นเพื่อนคนเดียวของฉัน ไม่คิดเลยว่าเธอจะกล้าแทงข้างหลังเพื่อนรักได้”
บัวหอมทนไม่ได้ลุกขึ้นมาจากโซฟา หันหน้าไปทางอื่นเพื่อไม่ให้พวกเขาเห็นน้ำตาไหลพรากออกมา
“เพื่อนเหรอ! ฉันไม่เคยคิดจะคบกับเด็กกำพร้าจากกองขยะเหม็นเน่าอย่างหล่อนด้วยซ้ำ ฉันคบเธอก็เพื่อได้เข้าใกล้ชิดคุณมาริคต่างหาก ภาพก็เห็นชัดเจนแล้ว ถ้าเป็นฉันนะ ฉันจะหย่าตั้งแต่วินาทีนั้นเลย”
“ปลายฟ้า นี่เธอพูดอะไรออกมา” จะหย่าตอนนี้ไม่ได้ ในเมื่อเขายังไม่ได้สิ่งของอะไรจากตัวเมียชังกลิ่นกายหอมสะอาดเลยสักอย่างเดียว
“ว่ายังไงล่ะคะพี่ริค บัวเองก็อยากออกไปใช้ชีวิตอิสระ เลือกคนที่เขารักบัวจากใจจริง ไม่ใช่ทนมาเป็นเมียเก็บให้ผัวเลวไม่เห็นค่าอยู่ทุกวัน”
เมียหลวงหมดความอดทน ที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตอยู่ในกรอบที่คุณหญิงนวลนภาจัดแจงเอาไว้ให้ตลอด
“ไม่! ฉันไม่ยอมหย่า ฉันไม่ยอมให้เธอไปมีผัวใหม่แน่นอน” มาริคตาขวางดุดันแก่เมียแต่ง
“ไม่ให้หนูบัวเอาผัวใหม่ ทีกับตัวเองกลับควงผู้หญิงหาความสุขใส่ตัวได้โดยไม่นึกถึงความรู้สึกของหนูบัวว่าจะเสียใจมากแค่ไหน”
แม่สามีออกโรงปกป้องลูกสะใภ้มากกว่าลูกชายตัวเอง มีอย่างที่ไหนผัวออกไประเริงกับหญิงอื่น ปล่อยให้เมียแต่งกินน้ำตาต่างข้าวคนเดียว
“ถ้าพี่ริคไม่หย่า บัวก็ไม่ห้ามนะคะ แต่ว่าพี่ริคเอาผู้หญิงคนอื่นมานอนได้ บัวก็นอนกับผู้ชายคนอื่นได้เหมือนกัน ดีไหมคะ”
“บัวหอม ถ้าเธออยากทำแบบนั้น ไอ้หนุ่มที่เธอควงมาได้กินยำบาทาฉันแน่ ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่หย่า ตราบใดที่ฉันยังไม่โขกสับเมียแต่งของฉันไม่สะใจพอ เธอไม่มีทางหนีฉันไปไหนพ้น” มือแกร่งกำลังจะคว้าข้อมือเล็ก แต่เมียชังวิ่งหนีออกจากห้องทันใด
“บัวหอม”
เสมือนหัวใจของเขาฉีกขาดเป็นรอนๆ ราวกับจะสูญเสียของล้ำค่าที่ดีสุดไปให้ชายอื่นดูแล
“คุณมาริค”
ปลายฟ้ากำลังจะวิ่งตามเขาไป แต่ถูกคุณหญิงนวลนภาคว้าตัวเอาไว้เสียก่อน
“เธอนี่มันตัวการทำให้ครอบครัวอื่นเขาแตกแยกกันเสียจริง เห็นทีฉันต้องจัดการเธออย่างเด็ดขาด เพราะคนที่ฉันยอมรับเป็นสะใภ้ เป็นแม่ของลูกตาริคก็คือหนูบัวหอมเท่านั้น!”
..........
“บัว เธอจะไปไหนไม่ได้”
ท่านประธานหนุ่มคว้ามือนุ่มของเมียชังตัวเอง ก่อนที่เธอจะปิดประตูรถใส่หน้า ขณะตัวเองจะขึ้นรถกับรุ่นพี่หน้าอ่อนนั่น
“ทำไมบัวจะไปกับพี่อาทิตย์ไม่ได้ ในเมื่อพี่ริคเกลียดชังบัวจะตาย”
“เสียใจด้วยนะครับคุณมาริค มีของดีอยู่ในตัวกลับไม่รักษา ผมขอตัวพาเมียของคุณริคไปก่อนนะครับ”
“บัวหอม เธออย่าไป ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีกลิ่นกายหอมจากร่างกายของเธอ”
มาริคไม่เข้าใจว่าเป็นอะไร ถึงมีอาการแปลกๆ อย่างนี้!
…
- Writer
