คุณหญิงนวลนภารับรู้ข่าวว่าบัวหอมเป็นลมหมดสติ เธอรีบอุ้มหลานชายปรเมศ ป้าหนิงอุ้มหนูน้อยมาลินเข้ามาหามาริคที่รออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของลูกชายทำให้คุณหญิงแม่เจ็บปวดและเสียใจไม่แพ้กัน
“มาริค หนูบัวเป็นยังไงบ้าง”
“ผมไม่รู้ครับคุณแม่ หมอยังไม่ได้ออกมาจากด้านในนั้นเลย ผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องมาเป็นแบบนี้ ผมเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น”
ชายหนุ่มยิ่งปล่อยโฮหนักมากกว่าเดิม เขากลัวการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่เหมือนในอดีตเมื่อหลายปีก่อน
“แม่เชื่อว่าหนูบัวจะต้องไม่เป็นอะไร บางทีหนูบัวอาจจะอ่อนเพลียหนักเพราะอดหลับอดนอนรอลูกมาริคกลับบ้านทุกคืนติดต่อกันเป็นเวลานานก็เป็นได้ หยุดร้องได้แล้ว เดี๋ยวหลานทั้งสองของย่าคงได้ร้องตามพ่อตัวเองไปหรอก”
“ครับคุณแม่”
มาริครีบเช็ดน้ำตาลูกผู้ชายออกมาอย่างลวกๆ ดูสิลูกชายของเขายังเข้มแข็งตั้งแต่เด็ก ยังไม่ร้องไห้สักแอะ คนเป็นพ่อกลับเสียน้ำตาแก่ผ
