ท่านประธานมาริคอมยิ้มเล็กน้อยที่ได้แกล้งเธอ นานแล้วที่เขาไม่ได้ยิ้มมันออกมาตั้งแต่เกิดเรื่องวุ่นวาย จากเลขาหน้าห้องกลายเป็นเมียแต่งของเขา
“โบนัสพิเศษอะไรกัน บัวไม่ต้องการอยากได้มัน สิ่งเดียวที่บัวอยากได้จากพี่ริคก็คือใบหย่า”
ถึงในใจจะรักเขามากมายแค่ไหน แต่คนนั้นไม่รักตอบก็ไม่จำเป็นต้องดึงดันอีกต่อไป
“ฉันไม่หย่า เพราะว่าฉันรู้ความจริงหมดแล้วว่าวันนั้นเมื่อสองอาทิตย์ก่อนเกิดอะไรขึ้น เธอไม่ได้เป็นคนทำเพื่อจับฉันหวังรวยทางลัด แต่กลับมาเป็นแพะรับบาปในเรื่องนี้เพียงเพราะความเชื่อใจของคนที่ไว้ใจมาก”
“พี่ริครู้แล้วเหรอคะว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ใครเป็นคนทำ”
บัวหอมดีใจที่ตัวเองหลุดพ้นจากข้อกล่าวหาของเขา เธอไม่รู้ว่าใครที่อยากจะกลั่นแกล้งได้ขนาดนี้
“ก่อนที่ฉันจะบอกเธอ ฉันว่าเธอควรจะทานข้าวเช้าดีกว่าไหม ท้องเธอร้องใหญ่เลย”
ริมฝีปากได้รูปหยักยิ้มมุมปากกับความซื่อใสของเมียแต่งพ่วงตำแหน่งเลข
