30
รุ่งเช้า
"รินครับ กริชไปเรียนแล้วนะ กับข้าวกริชทำให้แล้ว เดี๋ยวน้าพิณมาอยู่เป็นเพื่อนนะ"พี่กริชใส่ชุดนักศึกษานั่งบอกอยู่ขอบเตียง วันนี้เขาต้องไปเรียนลามาหลายวันแล้ว ไม่เหมือนฉันที่มีใบรับรองแพทย์ลายาวได้ ถึงจะเป็นเจ้าของมหาลัยแต่ก็ต้องทำเหมือนคนอื่นๆ
"โอเคครับ!"ฉันยกมือขึ้นทำโอเค ตาปรือง่วงนอน
"ฟอดดด อย่าดื้อล่ะ"เขาก้มลงหอมแก้มฉันอย่างรักใคร่
"รินไม่ได้ดื้ออออ!"ฉันลืมตาบอกปากยื่นทำแก้มป่อง เขาหาว่าฉันดื้อตลอดทั้งที่จริงฉันเปล่าดื้อซะหน่อย
"โอเคครับ ไม่ดื้อก็ไม่ดื้อ กริชไปนะ ฟอดดดดด"เขายิ้มแล้วส่ายหัว ก้มลงหอมแก้มฉันอีกฟอดใหญ่ถึงลุกขึ้น
"ขับรถดีๆนะ บ๊าย บาย"ฉันโบกมือลาคนตัวโตที่เดินออกจากห้องไปแต่ยังคงหันมามอง เหมือนไม่อยากไปแต่ก็ต้องไป
"อย่าลืมกินข้าวกินยานะ"
"คร้าาา"
"เดี๋ยวกริชรีบกลับมานะ"
กว่าเขาจะไปได้ ฉันส่ายหัวให้กับเขาแล้วหลับตาลงนอนต่อ ก็ไม่รู้ว่าจะตื่นแต่เช้าทำไมก็ไ
