คืน...เดือนแรม

พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ...2

“ก็อยากเล่นจ้ำจี้ไง” เดือนแรมเอ่ยออกมาอีกครั้ง

“ถามจริง เดือนไม่รู้จริงเหรอว่าเล่นจ้ำจี้คืออะไร” ภวัตเอ่ยถามหญิงสาวเสียงพร่า

“ก็ที่เราเล่นกันตอนเด็กๆ ไง จ้ำจี้มะเขือเปาะน่ะ” หญิงสาวยังคงอธิบายด้วยใบหน้าซื่อๆ

“พอเลย จ้ำจี้ที่ว่าเนี่ยมันคือความสัมพันธ์ของหญิงชาย จะมาถอยตอนนี้มันไม่ได้หรอกนะ” ภวัตบอกเสียงพร่า แต่จริงจังที่สุด มันเกินกว่าความอดทนของเขาแล้ว เขาอดทนมามากกว่าที่ใครจะรู้ เขาต้องอดทนมาตลอดเพื่ออนาคตของเธอ มาถึงวันนี้เขาโตมากพอที่จะเอาเธอมาอยู่ใต้ปีกของเขา แล้วเขาจะเป็นคนปกป้องเธอตลอดไปเอง

“ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่แบบนั้น เดือนไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆ” แม้จะเมามาก แต่เดือนแรมก็รู้ว่าตนเองไม่ได้ต้องการแบบนี้ เธอต้องการที่จะเล่นจ้ำจี้จริงๆ

“ถึงเดือนไม่ต้องแต่พี่ต้องการ ต้องการเดือนมานานแสนนานแล้ว” เป็นครั้งแรกที่เขาพูดจาดีๆ กับเธอ แต่มันน่าแปลกที่มันดูเหมือนจะเป็นคำสารภาพรักยังไงก็ไม่รู้

“พี่วัตหมายความว่ายังไง” เดือนแรมเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ก็หมายความตามที่พูด ความอดทนที่พี่พยายามอดทนมานานแสนนานมันขาดเพราะใครบางคนชวนเล่นจ้ำจี้แล้วล่ะ” ภวัตเอ่ยออกมาเสียงเครียด

“ทำไมต้องอดทนคะ เดือนไม่เข้าใจจริงๆ” เดือนแรมเอ่ยออกมา

“ไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่ารู้แค่ว่าต่อจากนี้พี่จะไม่ฝืนหัวใจตัวเองอีกต่อไป” ภวัตเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มอ่อน ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่เธอไม่เคยเห็นจากเขามานานมาก

“หัวใจของพี่วัตเป็นของเดือนเหรอคะ ทำไมเดือนไม่เคยรู้เลย” เดือนแรมหน้าแดงกับคำสารภาพรักที่ไม่มีคำว่ารักของเขา เธอไม่อยากเชื่อว่าเธอจะได้ยินคำนี้จากปากเขา เธอแอบหยิกตัวเอง เพราะคิดว่าเธอกำลังฝันไป

“รู้วันนี้น่ะดีแล้ว ถ้ารู้นานกว่านี้คงจะยุ่งยากกว่านี้อีกเยอะ” รอยยิ้มอ่อนที่ไม่เก็บความรู้สึกของตนเองไว้อีกต่อไปถูกส่งมาให้หญิงสาว อย่างที่เธอไม่คิดมาก่อนว่ามันจะทำให้หัวใจเธอเต้นแรงได้ขนาดนี้

“ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ” เดือนแรมเอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น

“เชื่อเถอะ จากนี้ต่อไปพี่จะทำให้เห็นว่าพี่รู้สึกยังไงกับเดือน พี่จะไม่เก็บความรู้สึกเอาไว้อีกต่อไป” ภวัตเอ่ยออกมาด้วยเสียงพร่ามากกว่าเดิม เพราะเขารู้สึกปวดหนึบที่อาวุธอันใหญ่โตของเขา

“ค่ะ เดือนจะลองเชื่อพี่ดูสักครั้ง” เดือนแรมพยักหน้าทันที เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอไม่มีความลังเลเลยสักนิด เหมือนว่าสายตาของเขาที่มองเธอ มันบอกทุกอย่างไปหมดแล้ว

“พี่จะไม่หักห้ามใจแล้วนะ เป็นของพี่เถอะนะ” เกินกว่าจะหักห้ามใจอีกต่อไปแล้ว ต่อไปนี้ถึงเวลาที่ต้องต่อสู้เพื่อความรักของเขาแล้ว เขาจะจับมือเธอเอาไว้ ไม่ว่าอุปสรรคจะใหญ่หลวงแค่ไหนก็ตาม เขาจะไม่มีวันปล่อยมือจากเธอ