มารหัวใจ
608 Words
“เฮ่อ” คิริมาถอนใจพรึดออกมา ก่อนจะแสร้งทำเป็นตาโตตกตะลึงเพราะเห็นใครบางคนจากด้านหลังของเขา คนที่จะทำให้เจ้าตัวขวัญหนีดีฝ่อได้
“โน่นน้องพลอย!”
“ไหนวะ!” หันขวับไปเห็นความว่างเปล่า
ยัยหมวยหลอกเพื่อนสำเร็จแล้วก็รีบเดินหนีมาซะเลย แม้รู้ว่าหนีไม่พ้นก็เหอะ
“โธ่เว๊ยไอ้คิม ไอ้อ้วน! มึงจะทิ้งกูเหรอ ห๊า? มึงจะทิ้งกูไปไหนนน ไอ้คิมมม”
เออ...กูจะทิ้งมึงแล้วววว กูเบื่อจะเป็นเพื่อนกับมึงเต็มทีแล้วไอ้แทนนนน...เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะกูอยากได้มึงเป็นผัวไงไอ้บ้า !!!
อยากจะตะโกนกลับไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่ข่มกลั้นเอาไว้ กลัวมันไม่ตามมาวอแว..เออ! ก็แอบอยากให้มันตามวอแวน่ะแหละ ยังอยากครองตำแหน่งเพื่อนคนสำคัญของมันอยู่ไง !
“มึงจะเดินหนีทำไมวะ โกรธอะไรกูรึเปล่าเนี่ย มึงเคลียร์มาเลย มาเคลียร์เดี๋ยวนี้”
“ก็ได้!!!” เธอหยุดฝีเท้าแล้วหันกลับมาชี้หน้าคนตัวสูงด้วยสีหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ หายใจฟึดฟัด ควันพุ่งออกหูทั้งสองข้าง “มึงเลี้ยงใช่มั้ย?? กูไปกับมึงก็ได้ ดีเหมือนกัน กูจะได้มอมเหล้ามึง แล้ว...”
“พี่แทนคะ..” เสียงหวานใสดั่งแก้วเรียกดังมาจากด้านหลังของแทนตะวัน คิริมาชะงักงัน ใจหล่นวูบ เมื่อเห็นเจ้าของเสียงนั้นชัดเต็มสองตา...พลอยชมพู สาวสวยตัวเล็กน่ารัก ดาวคณะนิเทศศาสตร์ที่เคยหักอกแทนตะวันจนมันเมาไปสามวันนั่นเอง
“อะ...” คิริมาใจหายวาบ มือเท้าเย็นเฉียบ ท้องไส้ปั่นป่วน รู้สึกเหมือนโดนถีบออกนอกโลก เมื่อพลอยชมพูเดินเข้ามาหาแทนตะวัน ด้วยสีหน้าท่าทางเหมือนคนที่กำลังจะสารภาพรักไม่มีผิด
“นะ..น้อง...พลอย” อย่านะ...อย่านะน้องพลอย อย่า...ไม่นะ...ไม่...คิริมาแอบภาวนาในใจไม่ให้เรื่องที่เธอสังหรณ์เป็นความจริง ตะ ตะ แต่...
“พี่แทนว่างมั้ยคะ?” น้ำเสียงใสกิ๊งพอ ๆ กับแก้ม อมชมพูของเจ้าหล่อนเลยล่ะ ดวงตากลมโตอวดความสุกสกาวราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า
คำถามสั้น ๆ ทำให้เพื่อนรักของเธอหน้านิ่งสตั๊นท์ แต่เธอรู้ดีว่าตอนนี้หัวใจของเขาคงเต้นไม่เป็นส่ำเลยทีเดียว เขาเองก็คงเซอร์ไพรซ์ไม่น้อยที่น้องพลอยเดินมาหาด้วยหน้าตาเหมือนกำลังสำนึกผิดที่เคยปฏิเสธเขา เจ้าหล่อนจะมาไม้ไหนกันล่ะ
“มีอะไรเหรอ?”
“คือ...พลอย” ทำไมต้องเสียงสองยะ “พลอยอยากชวนพี่แทน...ไปดื่มกาแฟด้วยกันน่ะค่ะ”
“แต่เรากำลังจะไปกินหมู...” คิริมารีบบอก แต่ไม่ทันจบประโยค โดนแทนตะวันพูดแทรกซะก่อน
“ไปสิ!”
“อะ..” คิริมาถึงกับกรอกตามองบน ก่อนจะหันมองเพื่อนรักตัวแสบเดินไปกับผู้หญิงตัวเล็กน่ารักเหมือนไอยูไอดอลเกาหลี ซึ่งต่างจากเธอราวฟ้ากับเหว โดยไม่บอกลาแม้แต่คำเดียว...มันเดินไปกับน้องพลอยโดยไม่หันกลับมามองเธอเลย ทำเหมือนโดนสะกดจิตงั้นแหละ
“แม่ง ..ไอ้เหี้ยแทน” เธอเผลอสบถออกมาตามใจคิด นึกอยากวิ่งตามไปกระโดดถีบขาคู่ใส่มัน
“เฮ่อ...เราต้องดีใจกับเพื่อนสิ จริงมั้ยล่ะ นั่นคือผู้หญิงที่เพื่อนเราปลื้มนี่นา...ส่วนเราก็...ก็ดีเหมือนกัน ไปกินหมูกระทะเก๋ ๆ คนเดียว และมโนถึงเซฮุน”
- Writer
