ฉันจะไปเดตล่ะ
1081 Words
แน่นอนว่า...วันนี้ทั้งวัน...คิริมาแสร้งพูดจาเป็นปกติกับแทนตะวันเหมือนไม่ได้โกรธเคืองอะไรเขา แม้ในใจจะเต็มเปี่ยมด้วยควันไฟแห่งอารมณ์ ควันไฟบางเบาที่สามารถทำให้น้ำตาล้นเอ่อได้ตลอดเวลาโดยไม่ต้องพยายาม เพียงแค่เห็นแววตาตกหลุมรักของเขา
แต่ถึงจะพูดด้วยเป็นปกติ เหมือนไม่มีสิ่งใดผิดปกติในความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อน การที่เธอพยายามเอาตัวออกห่างจากพื้นที่ของแทนตะวัน ไม่สุงสิงเล่นหัวเล่นสนุกด้วยเหมือนทุกวันที่ผ่านมา ก็ทำให้เกิดรอยร้าวเล็กๆในใจของอีกฝ่ายได้
หลังจากเรียนคาบสุดท้ายของวันนี้เสร็จ แทนตะวันรีบแทรกฝูงนักศึกษาที่กำลังจะออกจากห้องเรียน รีบมาเดินใกล้ๆคิริมาเพื่อนรัก เพื่อถามไถ่ในสิ่งที่สงสัย
“วันนี้มึงทำตัวแปลก ๆ นะ” เพราะทนอึดอัดมาหลายชั่วโมงแล้ว แทนตะวันก็เลยถามตรง ๆ เพื่อจะได้เข้าใจเพื่อนเสียทีว่ามันเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมถึงทำหน้าเฉยเมยไร้อารมณ์ใส่เขา ทุกครั้งที่เขาหันไปสบตา สายตาเย็นชาของเธอทำเขาขนลุกเบาๆ “มึงคิดว่ามึงทำตัวแปลกๆไปรึเปล่า หรือกูคิดมากไปเอง”
“แปลกยังไง?” คิริมาถามกลับด้วยสีหน้าปกติ น้ำเสียงธรรมดา แต่ในใจกระหยิ่มยิ้มร้ายที่เพื่อนรักรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงเล็กๆระหว่างกัน แน่นอน แม้มันจะกระเพื่อมเล็กน้อยมากจนคนทั่วไปมองไม่เห็น แต่คนสองคนที่เคยมีกันและกันเสมอมา..ย่อมรู้สึกได้
“ก็...แปลก ๆ อ่ะ”
มันบอกไม่ถูก อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ แต่มันแปลกไป...แปลกจริงๆนะ
“ไม่เห็นแปลกเลย ก็อ้วน ๆ อวบๆ เหมือนเดิม” เพียงแต่กินข้าวไม่ลง กินขนมไม่ได้ กินชานมไข่มุกไม่อร่อยเหมือนเดิมเท่านั้นเอง หากเธอเป็นแบบนี้ไปสักเดือน มีหวังน้ำหนักลดแน่นอน ซึ่งน่าจะเป็นเรื่องดีเรื่องเดียวของการอกหักรักคุดของสาวอวบ “หรือว่า...กูสวยขึ้น อะไรยังไง??”
แทนตะวันหรี่ตามองเพื่อนอย่างสงสัย จับจ้องมองริมฝีปากอิ่มสีส้มระเรื่ออย่างไม่ไว้ใจ “ไม่แปลกก็ได้ แต่ว่า.. วันนี้มึงแต่งหน้าด้วยเหรอ?”
“อืม” คิริมาเม้มริมฝีปากแล้วส่งจูบเบาๆ เธอเพิ่งจะเติมลิปสติกก่อนออกจากห้องเรียนมาล่ะ เลือกแต่งโทนส้มอมชมพูลูกพีชเพราะทำให้เธอดูเฉี่ยวและมั่นใจในตัวเอง วันนี้เธออยากเป็นสาวมั่นหน้ามั่นโหนก กร้านโลกกร้านแดด ไม่อยากเป็นกุลสตรีศรีสยามที่นั่งพับเพียบรอผู้ชายมาสู่ขอ “สวยป๊ะ? พอดีมีนัดน่ะ”
ถามไปงั้นแหละ ไอ้แทนตะวันเพื่อนรักมันไม่เคยมองว่าเธอเป็นผู้หญิงอยู่แล้ว
“มีนัด?” แทนตะวันขมวดคิ้วมุ่น หรี่ตามองเธออย่างสงสัย นัดหมายกับใครไว้เหรอ ถึงได้ลุกขึ้นมาแต่งหน้าแต่งตา ฉีดน้ำหอมฟุ้งไปทั้งตัว “กับใคร?”
“ผู้ชาย.. หล่อด้วย ไปก่อนนะเพื่อน เดี๋ยวผู้ชายรอ ไม่อยากให้เขากระวนกระวาย” เธอบอกแทนตะวันเท่านั้นก่อนจะเดินห่างออกมาอย่างเลิศๆเชิดๆ แอบมีความคาดหวังว่าเพื่อนรักจะวิ่งตามมาแล้วถามซอกแซกงอแงว่าเธอมีนัดกับผู้ชายคนไหน เรียนคณะอะไร เด็กปีไหน นัดกันร้านไหน เป็นห่วงนะ อย่างนั้นอย่างนี้...
แต่พอเดินทิ้งห่างมาสักระยะ แล้วมันไม่ได้วิ่งตามมาอย่างที่คิด เธอก็รู้สึกเอะใจ...
“ไม่ตามมาวอแวแฮะ!” ความสงสัยทำให้เธอเหลียวหลังกลับไปมอง แล้วก็ได้เห็นเต็มสองตาว่ามันเดินไปกับน้องพลอยชมพูแล้ว โดยไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด ไม่คิดจะตามมาถามชื่อผู้ชายคนนั้นด้วยซ้ำ !
“เออเนาะ กูก็ไปคาดหวังกับมัน น่าสมเพชตัวเองชะมัด คิดได้ยังไงว่ามันจะแคร์ กูก็แค่เพื่อนอ้วนๆที่มันเอาไว้ชวนไปกินหมูกระทะ!!” เธอผิดเองคิริมาที่คิดว่าตัวเองสำคัญกว่าผู้หญิงคนไหนในโลกนี้สำหรับแทนตะวัน เพียงเพราะเป็นเพื่อนสนิทกับมันมาสิบปี !!!
ที่ร้านหมูย่างเกาหลี ควันหอมๆลอยฟุ้งไปทั่วบริเวณร้าน กลิ่นหมูย่างหอมกรุ่นละมุนละไม เสียงฉี่ๆซู่ๆซ่าๆ ผสานเสียงสนทนาจากแต่ละโต๊ะประปราย...
“เอาเลย ดื่มให้เต็มที่” คิริมาวางแก้วเหล้าลงต่อหน้าโชนแสงที่นั่งตรงข้ามกันด้วยท่าทางเหมือนนักเลงโตเอาใจลูกน้องหงอๆ “ดื่มให้เมาเลย เดี๋ยวฉันแบกนายไปส่งที่คอนโดเอง เราจะได้หายกันไง”
โชนแสงถึงกับหัวเราะออกมา มองหน้าเธอแล้วส่ายหน้าระอาใจ ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนแปลกประหลาดได้เท่าคนนี้เลย
“ที่ยอมมา เพราะไม่อยากติดค้างว่างั้น ..ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกน่า ทำเป็นจริงจังไปได้” โชนแสงมองเธอตาวาว หยิบแก้วเหล้ามาจิบนิดหน่อย เพื่อไม่ให้เสียน้ำใจหญิงสาว เธออุตส่าห์ชงเหล้าให้นี่นา
“พูดจริงนะเว๊ย คืนนี้นายดื่มได้ตามสบายเลยเพื่อน ทิ้งตัวมาที่ฉันได้เลย ฉันไม่ปล่อยนายไว้ข้างถนนหรือถังขยะแน่นอน” แต่สายตาไม่น่าไว้ใจสักเท่าไหร่ เธอแอบคิดจะทิ้งโชนแสงไว้หน้าเซเว่นใกล้ๆนี่ล่ะ “ว่าแต่ นายเจ็บหลังจริงรึเปล่า” ถามอย่างสำนึกผิดหรือแค่อยากคาดคั้นกันแน่ล่ะ “ว่าไง?”
โชนแสงสูดหายใจ นิ่วหน้าคิดว่าจะตอบยังไงดีให้ได้ผลประโยชน์ แต่ไม่ต้องโกหก “ก็...นิดหน่อย”
“นิดหน่อย?”
“เคล็ดๆ จี๊ดๆอ่ะ”
พอรู้ว่าน่าจะเป็นเรื่องจริง เธอถึงกับอ่อนอกอ่อนใจ นึกอยากโขกหัวตานี่ “แล้วนายยอมแบกฉันทำไมล่ะ บ้ารึเปล่า ฉันก็แค่คนเมา คนเมามันบ้าบออยู่แล้ว แต่คนไม่เมาควรมีสติสิ ถ้าหลังนายหักขึ้นมาจริงๆ ฉันคงรู้สึกผิดบาปจนไม่กล้ากินอะไรอีกแน่ ต้องลดน้ำหนักเพื่อทำบุญให้นาย!!”
โชนแสงหัวเราะลั่น “นั่นสิ เราต้องบ้าไปแล้วแน่เลย มันเป็นเรื่องบ้าบอคอแตกสุดๆ” พูดพลางจ้องมองเธอด้วยสายตาเป็นประกายวิบวับ สายตาสนใจและซ่อนเร้นความต้องการไม่มิด “ที่เธอถามเราเมื่อคืนน่ะ เราตกลงนะ เอาตามนั้น เอาตามนั้นเลย”
- Writer
