บทที่ 36 ในห้องแต่งตัว
“ช่วยริน…หน่อยนะคะ…” เสียงหวานออดอ้อน มือเล็กค่อย ๆ เคลื่อนมือลูบไล้หน้าท้องของอัลเฟรดไปมา
“ริน คุณทำมันตื่นแล้วนะ” เสียงทุ้มต่ำกระซิบที่ข้างใบหูของคนตัวเล็ก ทว่าตอนนี้มิชรินทร์ไม่ได้ตื่นกลัวแต่อย่างใด ยิ่งบดเบียดร่างกายอันเปลือยเปล่าแนบชิดคนตัวสูงมากขึ้น
“ระ…รินไม่ไหวค่ะ…” ริมฝีปากสีสวยเอ่ยเบา ๆ จากนั้นซุกใบหน้าแนบอกแกร่งเอาไว้
“ผมทำคุณจะไม่เสียใจทีหลังแน่นะ”
“ค่ะ” เจ้าของใบหน้าสวยตอบตกลง เพราะรู้สึกว่าร่างกายของเธอตอนนี้ มันค่อนข้างจะทรมาน
สิ้นคำพูดของหญิงสาวตรงหน้า อัลเฟรดไม่รอช้า โน้มตัวเข้าไปใกล้ ๆ จากนั้นใช้ริมฝีปากจู่โจมมิชรินทร์ทันที ลิ้นอุ่นนุ่มชุ่มชื้นค่อย ๆ ม้วนสอดแทรกเข้ามาในโพลงปากจนแน่น
“อ…อื้อ!” เรียวปากสีหวานครางออกมา พร้อมกับใช้มือเรียวเล็กทั้งสองข้างเอื้อมไปเกี่ยวท้ายทอยของคนตัวสองเอาไว้ มิชรินทร์หลับตาลง แล้วกัดริมฝีปากนุ่มของชายหนุ่มเพื่อเป
