บทที่ 31 ขนมเจ้าปัญหา
เช้าต่อมา เวลา 07:45 น.
“น้องรินครับ....” เสียงเรียกอันคุ้นหู ดังมาจากทางด้านหลัง ทำให้คนตัวเล็กหันขวับ พร้อมกับฉีกยิ้มกว้างทันที
“สวัสดีค่ะพี่กันต์” ปากเล็กเอ่ย โค้งตัวเล็กน้อย เพื่อทักทาย เนื่องจากมือเล็กทั้งสองข้างหิ้วขนมมาอย่างพะรุงพะรังจึงไม่สะดวกที่จะยกมือไหว้
“หิ้วอะไรมาเยอะแยะครับเนี่ย....มาเดี๋ยวพี่ช่วย” กันต์พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่มนวล ไม่รอให้มิชรินทร์ได้เอ่ยปากตอบ มือหนาของเขาก็รีบคว้าถุงในมือของคนตัวเล็กเพื่อแบ่งเบาให้หญิงสาวหิ้วน้อยลง
“ขอบคุณนะคะพี่กันต์....รินเอาขนมมาค่ะ”
“เอามาขายเหรอครับ...”
“เอามาแจกค่ะพี่กันต์....พี่เอาไปทั้งถุงเลยค่ะ มีอยู่ประมาณ 20 ชิ้น เอาไปแบ่ง ๆ ให้คนในแผนกของพี่ด้วยก็ได้ค่ะ”
“ขอบคุณมากครับน้องริน...นี่ทำเองเหรอครับ...”
“รินไม่ได้ทำเองคะ ไปเป็นลูกมือซะมากกว่า”
ยังไม่ทันที่กันต์จะพูดอะไร น้ำผึ้งเข้ามาแทรกเสียก่อน
“หือ ส
