ที่โต๊ะอาหารมื้อเที่ยงท่านนายพลอัสนีนั่งหัวเราะร่วนอย่างถูกอกถูกใจเมื่อพ่อลูกชายตัวดีบอกว่าจะพาอังศุมาลินไปฮันนีมูนที่ฝรั่งเศส
“วันก่อนพ่อบอกไม่เห็นแกสนใจอะไรเลย ไหงวันนี้ถึงได้กระตือรือร้นนักล่ะ”
ใบหน้าเปื้อนยิ้มของบิดาทำเอาภากรถึงกับหน้าระเรื่อขึ้น จะให้บอกจริงๆ หรือว่าที่เขาทำแบบนี้เพราะอะไร ไม่เสียล่ะ เขาจะต้องเก็บมันเป็นความลับที่มีเขากับอังศุมาลินรู้กันเพียงสองคนเท่านั้น
“ผมว่างพอดีครับ”
“ไม่เชื่อหรอก เมื่อคืนได้ข่าวว่าไม่ได้กลับห้องเดิมเลยนี่”
คำพูดตรงไปตรงมาของบิดาทำเอาภากรถึงกับพูดไม่ออก รีบก้มหน้าก้มตาตักข้าวใส่ปาก นึกอยากจะตบปากคนที่รายงานเรื่องนี้ให้กับบิดารู้นัก
ผู้เป็นบิดามองอาการขัดเขินที่ตนพึ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกตั้งแต่เลี้ยงเจ้าลูกชายคนนี้มาด้วยความพึงพอใจ อังศุมาลินมีอิทธิพลกับภากรมากจริงๆ และก็แน่นอนว่าอังศุมาลินจะทำให้เจ้าลูกชายหัวดื้อยอมศิโรราบอยู่แทบเท้าได้แน
