ลูเซียสนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ในห้องทำงานด้วยความกระวนกระวายใจ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนยังติดตรึงใจไม่คลาย ผู้หญิงคนนั้นทำให้ร่างกายของเขาร้อนรุ่ม และกระหายอยากที่จะร่วมรักตลอดทั้งคืน
เสียงร้องครวญครางของหล่อน รสชาติหวานล้ำจากผิวกายของหล่อน ล้วนแต่ปลุกเซลล์ประสาทของเขาทุกเส้นให้เครียดเขม็ง และมันก็ขาดผึงออกจากกัน เพียงแค่สาวเจ้าตอบสนองด้วยท่าทางเงอะๆ งะๆ เท่านั้นเอง
“ระยำ! ฉันเกลียดเธอ ญานิดา ฉันเกลียดเธอ”
ชายหนุ่มสบถออกมาด้วยความขัดเคืองใจ เกลียดแสนเกลียดญานิดา แต่ที่เกลียดมากที่สุดก็คงหนีไม่พ้นตนเอง เพราะสมองไม่รักดีผุดภาพการร่วมรักร้อนแรงแสนมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านมาไม่ยอมหยุดหย่อน
มือหนากำเข้าหากันแน่น ก่อนจะฟาดเปรี้ยงลงบนโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ตรงหน้าแรงๆ จนกาแฟกระฉอกออกมาจากถ้วย แต่กระนั้นก็ยังไม่สามารถคลายความเดือดดาลที่มันอัดแน่นอยู่เต็มอกลงได้แม้แต่นิดเดียว
จนในที่สุดร่างกำยำที
