ปากกาลูกลื่นในมือใหญ่สีแทนที่มีราคาแพงกว่ารถญี่ปุ่นขนาดเล็กสักคันหนึ่งเสียอีกถูกหมุนไปมา ใบหน้าหล่อเหลาหมกมุ่นอยู่กับการขบคิดหาสิ่งของบางอย่างเพื่อมอบให้ญานิดาเป็นรางวัลที่สาวน้อยทำให้เขามีความสุขจนแทบสำลักมาตลอดสี่ห้าวันที่ผ่านมา
ดอกไม้ แหวนเพชร หรือเสื้อผ้าราคาแพงๆ สักสิบยี่สิบชุดดีนะ แต่เขาไม่รู้นี่นาว่าญานิดาชอบอะไรเป็นพิเศษ ทำอะไรให้หล่อนถึงจะพอใจที่สุด ให้ตายเถอะ ตั้งแต่เกิดมาจนตัวโตกว่ายักษ์วัดแจ้งอีกยังไม่เคยทำอะไรไร้สาระแบบนี้มาก่อนเลย ของกำนัลสำหรับผู้หญิงน่ะเหรอ มันไม่เคยได้เข้าใกล้สมองของเขาแม้แต่นิดเดียว แต่ตอนนี้เขากำลังจะทำ แต่ทำยากเหลือเกินนะ ที่ต้องมานั่งเดาใจผู้หญิงแบบนี้
“เฮ้อ...”
ลูเซียสนั่งถอนใจออกมายืดยาว คิดจนสมองแทบแตก แต่ก็ยังคิดไม่ตก จนต้องหาตัวช่วยมาเป็นกรณีพิเศษ มือใหญ่หยุดหมุนปากกา ก่อนจะกดปุ่มอินเตอร์คอมเรียกหาเลขาฯ หน้าห้องของตัวเองทันที
“เข้ามาหาผมหน่อย
