ตอนที่ : 13 เห็นแก่ตัว

1266 Words

ลิตาต้องนั่งรออยู่แบบนั้นเพราะเขาสั่ง สถานการณ์มันน่าอึดอัดซะจนเธออยากลุกและกลับบ้านไปเลยตอนนี้ แต่ถ้ากลับไปแบบนี้ก็ต้องกลับไปทะเลาะกันที่บ้านอีก เธอไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น เธอเบื่อที่จะต้องทะเลาะกับเขาทุกวัน เบื่อมากจริงๆ "เงียบซะ ฉันไม่ชอบผู้หญิงเจ้าน้ำตา" "ถ้างั้นลิตาจะกลับบ้าน คุณจะได้ไม่ต้องเห็นลิตาอีก" "ฉันไม่อนุญาต ถ้าเธอลุกออกไป ได้เห็นดีกับฉันแน่!" "......" คำสั่งที่หนักแน่นนั้นทำให้เธอไม่กล้าที่จะลุกออกไปจริงๆ และก็ต้องนั่งรออยู่แบบนี้ ตู๊ด~! //คุณวินคะ คุณกรมาขอพบค่ะ "ให้เข้ามา" เขาตอบกลับเสียงเรียบ ไม่หวานหยดย้อยเหมือนกับตอนทีแรก ที่ทำกันต่อหน้าเธอ ประตูห้องทำงานถูกเปิดตามด้วยร่างสูงกำยำเดินเข้ามาในห้อง และทันทีที่ปรายตามาเห็นเธอนั่งอยู่ตรงโซฟา ชายหนุ่มที่เข้ามาใหม่ก็รีบทักทายในทันที "สวัสดีครับคุณลิตา ไม่คิดว่าคุณจะอยู่ที่นี่" "สวัสดีค่ะคุณกร ได้พบกันอีกแล้วน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD