สองคนจ้องมองสบตาไม่มีใครหลบสายตาไปจากกันเลยแม้แต่น้อย บรรยากาศในห้องเงียบสงัด น้ำหนักของคำพูดที่ไม่ได้เอ่ยออกมานั้นหนักแน่นดั่งภูเขาใหญ่ นับดาวดูจริงจัง เธอนิ่ง นิ่งมากจนน่าใจหาย ดวงตากลมโตของเธอเปล่งประกายเย็นชา ราวกับเตรียมพร้อมจะปะทะกับทุกสิ่งที่เข้ามา ทำให้อาทิตย์ถึงกับใจสั่นแรง อันที่จริงมันสั่นตั้งแต่เห็นเธอยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว ใจเขาเต้นแรงผิดปกติ ดวงตาไม่อาจละจากเธอได้
"พี่กลับไปเถอะค่ะ..ไม่ต้องเป็นห่วง นับจะดูแลเขาอย่างดีแน่นอน.."
น้ำเสียงของนับดาวหนักแน่นแต่แฝงไว้ด้วยความอ่อนล้า แววตาเหมือนบอกว่าเธอเหนื่อยเกินกว่าจะรบกวนอีกฝ่ายแล้ว มือบางกำแน่นอยู่กับตัวเองเหมือนพยายามรวบรวมความเข้มแข็งไว้ อาทิตย์จ้องมองนับดาวไม่วางตา ใจยังคงตั้งคำถามสับสนวุ่นวาย รักและห่วงใยยังเต็มเปี่ยมในหัวใจเขา รักมาก และคงจะตัดใจจากเธอไม่ได้ ดวงตาคมลึกซึ้งนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ถูกกดทับ ถามตัวเองระหว่างค
