“อ๊ะ จะออกไปข้างนอกเหรอคะ” น้อยหน่าเปิดประตูห้องนอนออกมาตั้งใจว่าจะเดินไปหยิบน้ำดื่มเย็นๆ แก้กระหายแต่ดันเป็นจังหวะที่เผชิญหน้ากับจีน่าพอดี
“อืม” คนถูกถามพยักหน้ารับ ตากลมมองคนอายุน้อยกว่าที่เข้าใจว่าเป็นคนที่เซย์เคยรักมากๆ จนอยากแต่งงานด้วย
ในหัวกำลังประมวลถึงเรื่องที่อยากคุยและควรคุย แต่มันดันช้าไปกว่าคนที่เข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี
“พี่อยากพูดอะไรกับหนูเหรอ”
“คือพี่…”
“พูดมาได้เลยนะคะ น้อยหน่าพร้อมที่จะฟัง” น้อยหน่ามีรอยยิ้มเปื้อนแก้ม ความเป็นมิตรที่คนตัวเล็กแสดงมันออกมา ทำให้คิดไปว่าตอนนี้น้อยหน่ากำลังรู้สึกแบบไหน กำลังฝืนต่อความรู้สึกของความเป็นจริงและกำลังฝืนยิ้มอยู่ใช่ไหม
“พี่ขอโทษ”
“คะ?”
“พี่ผิดเองเรื่องเซย์ พี่ไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เรื่องมันเป็นแบบนี้”
“…แล้วถ้าหนูขอพี่เซย์คืนพี่จีจะยอมให้ไหมคะ” คนถูกถามกัดปากตัวเองเบาๆ ตอนนี้เซย์เปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้อง เขาไม่ได้ยิน
