ลืมอายกับชายแปลกหน้า nc
1339 Words
"คุณพีร์..."
เธอมองหน้าคนตัวโตที่ยังขยับสะโพกอย่างไม่หยุดพัก ความเสียวซ่านที่ได้รับยังไม่จางหาย หญิงสาวหอบเหนื่อย กอดรัดเขาไว้แน่นและรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเสียวซ่านขึ้นอีกครั้ง
“เสียวอีกแล้วใช่ไหม ต่อเลยนะ”
พูดจบเขาก็โจนจ้วงแรงเร็วขึ้นไปตามอารมณ์ตัณหา ความคับแน่นตอดรัดจนเขาครางแหบต่ำก่อนจะก้มลงดูดเม้มยอดดอกบัวที่ชูชันอย่างกระหาย พิจิกาก็แอ่นขึ้นตอบสนองเขาให้เขาได้ดูดกินอย่างไม่หวงตัว
ชายหนุ่มใช้มือดันแผ่นหลังเล็ก เพื่อให้ให้ ความอวบอิ่มพอดีกับปากของร้อน เบื้องล่างก็ยังเคลื่อนขยับอย่างไม่รู้เหนื่อย เสียงหวานที่เรียกชื่อเขาไม่ขาดปากนั้นช่างไพเราะและน่าฟังกว่าเพลงบทเพลงทุกชนิด
“คุณพีร์”
“ว่าไงครับ เสียวไหม ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า”
“ไม่เจบ”
“ตอบไม่ครบนะ”
เขาพูดพลางกดย้ำจุดกระสันอย่างไม่ปรานีจนหญิงสาวครางอีกครั้ง
“สะ..เสียวค่ะคุณพีร์ผิงเสียวไปหมดแล้ว”
“ผมก็เสียว คุณเอามันมาก ของคุณมันแน่นสุดๆ เร่าร้อนกว่าที่ผมเคยเจอ ผมดีใจนะทีได้เป็นคนแรกของคุณ”
“คุณดีใจเหรอคะ”
“แน่นอนผู้ชายทุกคนก็อยากเป็นคนแรก”
“ฉันคิดว่าจะเก็บครั้งแรกให้เขา แต่เขาหักหลังฉัน”
“เสียใจไหม ที่ผมเป็นคนแรก”
“คุณบอกผิงเองว่าคุณดีใจที่เป็นคนแรกของผิง แล้วผิงจะเสียใจทำไมคะ ช่วยผิงนะคะช่วยให้ผิงลืมผู้ชายเลวๆ”
“ยินดีครับ ผมจะทำให้คุณลืมเขาและจำแค่ว่าคุณมีผมแค่คนเดียวเท่านั้น”
เอวหนาเริ่มขยับอีกครั้ง มันทวีความรุนแรงขึ้นไปอีกเมื่อหญิงสาวตรงหน้าจ้องมองเขาด้วยแววตาที่หวานเชื่อม กายสูงใหญ่ปรนเปรอทุกจุดจนเสียงหวานครางกระเส่า ช่องทางรัดบีบรัดเป็นจังหวะถี่ขึ้น
“อ่าห์..เสียวที่สุด เด็ดมากใครที่มันทิ้งคุณผมว่าคงโง่มาก”
เขาโหมกระหน่ำเข้าหาความคับแน่นอย่างหนักหน่วง ยิ่งเธอ ครางเสียงดังมากเท่าไร เขาก็ยิ่งกระแทกกระทั้นเข้าหาเธอแรงมากขึ้นเท่านั้น
“คุณพีร์ ไม่ไหวแล้วค่ะ มันเสียว”
“ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เราไปพร้อมกันนะ ไปเก็บดวงดาวด้วยกันนะผิง”
พีราวัชรเร่งจังหวะอย่างรุนแรงและหนักหน่วงหญิงสาวก็ดิ้นเร่าเพราะความเสียวซ่าน ก่อนที่ทั้งสองจะระเบิดความสุขสมออกมาพร้อมๆ กัน
ชายหนุ่มครางแหบต่ำ ใบหน้าหงายไปด้านหลังขณะที่กระแทกเข้าลึกสุดในครั้งสุดท้ายแล้วค้างไว้ เขารู้สึกดีที่หญิงสาวตอดรัดเขาอย่างรุนแรง
เขาหนุ่มค่อยๆ ถอดถอนความเป็นชายออกช้าๆ ก่อนจะซบใบหน้าลงบนอกอิ่มอย่าอ่อนแรง
“คุณตัวหมอจัง ขอผมนอนพักแป๊บนะ”
“ลงไปก่อนได้ไหม ผิงหนัก”
“แป๊บเดียวไม่ถึงห้านาทีนะ ให้ผมอยู่แบบนี้นะผิง”
เขากอดเธอแน่น ความรู้สึกหวงแหนกำลังจู่โจม อยากให้เธอมีแค่เขาเพียงคนเดียว แต่จะให้เขายอมคบหาเป็นแฟนก็คงยาก เพราะเขาไม่ชอบผูกมัดและยังไม่พร้อมที่จะคบหาใครอย่างจริงจัง แต่ถ้าปล่อยเธอไปก็คงโง่ไม่ต่างจากผู้ชายคนนั้น
“ผิง”
“คะ”
“รู้แล้วใช่ไหมว่าทำไม่คนเราถึงชอบการมีเซ็กซ์” เขาดันกายลุกขึ้นแล้วมองใบหน้าหวานอย่างต้องการคำตอบ
“รู้ค่ะ”
“แล้วชอบไหม” คนถามไล้มือไปตามเอวคอดและหน้าท้องแบนราบ หญิงสาวรับเอามือของตนมาจับเมื่อเขาไว้ เธอไม่รู้ว่าจะตอบเขายังไง พีราวัชรมองท่าทางอายๆ แล้วยิ้ม เขาจับมือเธอมาจุมพิตเบาๆ
“มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ทุกคนล้วนมีความต้องการด้วยกันทั้งนั้น”
“ผิงรู้”
“ถ้างั้นก็ตอบมาก่อนสิว่าชอบที่ผมทำให้ไหม”
“ถ้าตอบว่าไม่ชอบล่ะคะ คุณจะโกรธไหม”
“ถ้าตอบว่าไม่ชอบ ผมก็จะเริ่มทำอีกครั้งเพื่อให้คุณชอบ”
“งั้นผิงขอตอบว่าชอบค่ะ”
“งั้นผมทำอีกนะ”
“ก็บอกว่าชอบแล้วทำไม่ยังทำอีก”
“ก็เวลาคนเราชอบอะไรก็มันจะทำแบบนั้นซ้ำไงครับ”
“แต่ผิงว่าเรา..”
เสียงเธอถูกกลืนหายเมื่อเขาก้มลงมาประจบจูบที่ริมฝีปากบางจูบที่หวานปนเร่าร้อนทำให้สติของเธอแตกกระเจิงได้อย่างง่ายดาย คนอ่อนประสบการณ์กำลังถูกเพลิงตัณหาเผาผลาญอีกครั้ง
“จูบคุณหวานนะผิง จริงๆ แล้วผมว่าคุณหวานไปทั้งตัวเลยแหละล่ะ”
พีราวัชรตอกย้ำคำพูดด้วยการก้มต่ำลงไปครอบครองเต้าอวบแล้วใช้ปลายลิ้นดุนดันจนหญิงสาวเสียวซ่านไปทุกอณูกาย
“อื้อ...”
เมื่อร่างกายถูกกระตุ้นหญิงสาวก็ปล่อยกายปล่อยใจไปตามแรงปรารถนา ไม่ว่าพีราวัชรจะชักนำไปทางไหนเธอก็ตามเขาไปทุกที่ เพราะเชื่อว่าหนทางที่เขาไปนั้นมันจะมีแต่ความสุข
ชายหนุ่มเคลื่อนกายเข้าออกโพรงถ้ำอย่างไม่ออมแรง เขาบรรเลงบทรักซ้ำไปมาสร้างความสุขและเสียงครางดังไปทั้งห้องอีกครั้งและอีกครั้งพิจิกาสุขจนล้น ไม่คิดเลยว่าความสุขที่ได้รับมันจะไม่รู้จักจบสิ้นเช่นนี้
“คุณพีร์ขา ไม่ไหวแล้วผิงไม่ไหวแล้วจริงๆ นะคะ”
“อีกนิดเดียวนะคนเก่ง อ่าห์...ตอดแบบนั้นครับเก่งมาก ผิงเก่งที่สุด”
“อื้อ คุณพีร์ อ้าห์...”
“โอ่ววซ์ สุดยอด.....”
สองเสียงดังประสานลั่นห้อง หญิงสาวเกร็งกระตุกอีกครั้ง ร่างชื้นไปด้วยเหงื่อนั้นหอบเหนื่อยย่างหนัก
ขณะที่ช่องทางรักก็ตอดรัดอย่างรุนแรงจนพีราวัชรก็พวยพุ่งน้ำแห่งรักออกมาอีกครั้ง
“พอแล้วนะคะผิงไม่ไหว ผิงเหนื่อย”
“งั้นตอบมาก่อนว่าดีไหม มีความสุขไหม ถ้าคุณตอบตามตรงผมจะให้คุณพักนะครับ ตอบให้ผมชื่นใจหน่อยนะ” เขาอ้อนเสียงหวานอย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน พิจิกาทำให้เขาคนเงียบขรึมอย่างเขากลายเป็นคนได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“แน่นะคะ”
“ครับ”
“ผิงมีความสุขมากค่ะ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าการนอนกับใครสักคนมันจะมีความสุขแบบนี้ ถึงคุณจะเป็นคนแปลกหน้าก็ตาม แต่คุณก็ทำให้ผิงมีความสุขค่ะ คุณอาจจะมองว่าผิงใจง่าย แต่เชื่อเถอะค่ะ ว่าผิงไม่ได้ง่ายกับทุกคน” หญิงสาวเสียงสั่นเครือเมื่อนึกถึงอดีตของตนเอง
“ถ้าคุณง่ายจริงผมคงไม่ใช่คนแรกหรอกครับ”
“ขอบคุณนะคะที่ไม่มองแบบนั้น”
“ผมไม่รู้นะว่าคุณเจออะไรมา แต่คุณเล่าให้ผมฟังได้นะ ผมสัญญาจะเป็นผู้ฟังที่ดีและไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร”
“ผิงเหนื่อยเกินกว่าจะเล่าแล้วล่ะคะคุณพีร์”
“งั้นนอนพักนะครับ เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกเยอะนะ พรุ่งนี้ผมจะอยู่กับคุณทั้งวันเลย”
“ถ้าคุณไม่หนีไปไหนฉันก็จะเล่าให้คุณฟังค่ะ”
พีราวัชรมองร่างที่ชื้นเหงื่อเขาจูบไซ้ไปทั่ว ซอกคอขาวผ่อง ในขณะที่เธอนอนหลับตาพริ้ม
“ผิง คุณทำให้ผมมีความสุขมาก”
พีราวัชรกระซิบข้างหู ก่อนจะกอดเธอไว้อย่างหวงแหน นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่เคยนอนกอดใครแบบนี้ พิจิกาซุกใบหน้าเข้าหาอกแกร่ง เธอรู้สึกอบอุ่นที่ได้นอนอยู่ในอ้อมกอดแบบนี้ ชายหนุ่มจุมพิตไปบนหน้าผากเธออีกครั้งก่อนจะหลับตาลงด้วยในรู้สึกเป็นสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
- Writer
