"ชัยติดต่อใครได้บ่างไม"ทิวาถามอย่างร้อนใจ ทุกคนไม่เคยหายไปแบบนี้ นี้ก็จะเที่ยงคืนแล้ว
"ยังเลยครับคุณวา ผมว่าคุณวาขึ้นไปพักก่อนเถอะครับ"
"ฉันจะนอนหลับได้ยังไงชัย"ทิวาพูดอย่างวิตก
โรงพยาบาล
"เป็นไงบ่างครับหมอ"เตชินต์ถามขึ้นหลังจากหมอเดินออหมาจาก ห้องฉุกเฉิน
กระสุนไม่โดนจึดสำคัญครับแต่คนไข้เสียเลือดมากอาการ50:50นะครับ" หมอ
บอก
"นายครับนายกลับบ้านก่อนเถอะครับคุณวารออยู่ นายไม่ต้องห่วงทางนี้เดี๋ยวผมดูและเอง"ปรกณ์เดินมาเตือนสติเขา
"อืมม..ฉันฝากด้วยนะ"
"ครับนาย"
เสียงรถวิ่งเข้ามา
ทิวารีบวิ่งออกไปที่ประตู้
เตชินเปิดประตูลงมา ทิวายิ้มออก
"พี่ชินนน"เธอวิ่งไปกอดสามีอย่างดีใจที่เห็นเขาปลอดภัย เตชินต์กอดตอบภรรยาไว้ ถ้าเดชาไม่รับกระสุนแทนเขาสองชีวิตน้อยๆตรงนี้จะอยู่ยังไง เขาไม่เคยกลัวตายเลยจนวันนี้ ที่เขาบอกตัวเองว่าเขาจะตายไม่ได้ เพราะมีคนที่รักรอเขากลับบ้ายอยู่
"ไปไหนกันมาค่ะ ทำไมไม่บอ
