เช้าวันต่อมา ...
ทิวาลืมตาขึ้น พบว่าตัวเองอยู่คนเดียว เขาไม่มาจริงๆ คิดมาถึงตรงนี้น้ำตา ก็เอ่อล้นออกมา เธอหายใจเข้าลึกๆ เช็ดน้ำตา แล้วตัดสินใจลุกไปใช้ชีวิตประจำวันต่อไป
เธอเปิดประตูบ้านออกมาก็ยังเจอลูกน้องเขาสองคน อยู่ตรง บริเวณรถของพวกเขา ทิวาเดินเข้าร้านไปทำงานปกติ
"เธอต้องอยู่ให้ได้ทิวา"เธอบอกตัวเอง
วันทั้งวันเธอทำงานไม่หยุดพัก ออกจากตรงนี้ไปทำตรงนู้น จนลูกน้องในร้านมองหน้ากัน
"พี่วาค่ะ ไปพักก่อนเถอะค่ะ ทางนี้เดี๋ยวสาจัดการให้"ผู้จัดการร้านรีบเดินมาบอกเจ้านายสาว
"ไม่เป็นไรจ้ะ สามีอะไรก็ไปทำเถอะ"เธอพูดมือก็ยังสาละวนอยู่กับงานตรงหน้า
จนผู้จัดการร้านต้องถอยออกไป
ตกบ่ายมา นทีก็มาหาเธออีก ทั้งคู่ก็นั้งคุยกันปกติ โดยที่ทิวาพยายามเก็บความรู้สึกไว้
"วาเย็นนี้ไปเที่ยวกับพี่ไม ไอโชคเพื่อนพี่มันจะมาเที่ยวหาก็เลยนัดเจอกันที่ผับXXX วาน่าจะจำมันได้นะ"
"จำได้ค่ะ แต่วาคงไม่สะดวก"
"ทำง
