2. BÖLÜM
1177 Words
Melodi, Eslem'in ardından şirketin en alt katına, arşiv odalarının olduğu bölüme indi. İnerken de XYZ'nin gönderdiği mesaja bir kez daha baktı. Adam cevap vermesinden yüz bularak ileri gitse de Melodi ona hak ettiği cevabı vermişti.
Kendi bölümü ile alakalı odaya geldiğinde bir mesaj iletisi duyuldu. Adama akılsız ve şuursuz dedikten sonra ne cevap yazdı şimdi gerçekten merak etmişti. Yeni kapattığı ekranı açtı. Nedense, mesaj okumak şu an arşivde dosya incelemekten daha cazipti.
XYZ
Ben kendi içimde bir kıyamet kopardım. Bu saatten sonra ne yanmaktan ne de yakmaktan korkarım. Unutmadan şuurum da aklımda yerinde, ceza ehliyetim olduğunun bilincindeyim.
Melodi mesajı iki kez okudu. Adam onu açık açık tehdit ediyordu. Nedense içinde tuhaf bir his vardı. Korku mu yoksa acı mı bilemedi. Adı yok gibiydi. İçinde güçlü bir şey vardı o da karşısındaki adama haddini bildirme isteğiydi. Ve bunu bastırmakta güçlük çekiyordu.
Klavyeyi açtı, kısa bir süre üzerinde elini gezdirdi. "Basit sabah mesajları ve sıradan iyi geceler mesajlarına karşılık bulamayınca işi zora koşmaya mı karar verdin? Boşa çabalama, bu da işe yaramayacak." Mesajı okuyup göndere bastı. Çok geçmeden yazıyor iletisi göründü. Ardından da mesaj geldi.
XYZ
Ben içimden geleni de yaptım, elimden geleni de. Ama sen ikisinde de olmamayı tercih ettin. Şimdi...
'Şimdi...' de ne demekti? O küçücük beyniyle neyi ima ediyordu ki? Merakına yeni düşerek "Şimdi, derken?" yazdı ve gönderdi. Ama XYZ çevrimdışı oldu. Melodi ise kafasındaki soru işaretiyle odadaki dosyaların arasına daldı.
Aradan kaç saat geçti henüz bilmezken karnındaki açlığı artık bastıramayacağını anladı. Telefonu bıraktığı raftan aldı. Saat on iki buçuktu. Ayrıca mesaj filan da yoktu. Üç saatte sadece bir dosyaya bakabilmişti. O da firmanın yalnızca bir aylık verileriydi. Rakamlar göz yakarken bu paraların döndüğü tasarımları incelemeyi ihmal etmedi. Mücevherler gerçekten muhteşem görünüyordu. Aralarında siyah elmasla yapılan tasarımlar bile vardı. Dünyadaki o, takıları takan şanslı kadınları düşündü. Acaba mutlu muydular?
Bu düşüncelerle arşivden çıktı ve ilk gün geldiğinde gördüğü kantin katına çıktı. Arşivin bir üstüydü. İki kat da girişin altında kalıyordu. Arşiv bölümü kasvetli olsa da kantin bölümü öyle değildi. İçeride bir kafe bir de restoran vardı. Restoranın da kafenin de teras kısmı iç açıcı İstanbul manzarasını karşılıyordu. Kış olduğu için terasta masalar yoktu. Henüz yağmış olan kar orayı doldurmuştu. İçinde oraya çıkıp kar topu oynama isteği vardı ama bunu bastırdı. Karı ve kayak yapmayı severdi. Maceracı ruhu her zaman annesine benzemişti. Abisi ve ablası her ne kadar babasıysa o da tamamıyla annesiydi. Kendilerine en yakın yer Kartepe'ydi. Bazı hafta sonları oraya gittiği olmuştu. Belki de bu hafta gitse iyi olurdu. Ama cebinde yalnızca babasının verdiği üç beş lira vardı. Bunu yapması mümkün değildi. Önce çalışmak zorundaydı. Bu fikirden hiç hoşlanmadı, hayatı yaşamak istiyordu. Ama şartlar esir olmadan yaşamaya elverişli değildi.
Manzaraya karşı oturup sıcak bir kahve içti. Ardından da bir kahve alıp terasa çıktı. Hava bayağı soğuktu, üzerinde bir şey olmadığı için çok durmasa da bir kahve içecek kadar durdu. Kahvenin dumanı kendi nefesine karışırken karlı İstanbul manzarasına doğru fincanın fotoğrafını çekti.
Sayfasına girdi, fotoğrafı ekleyip altına da 'Bazen sadece dumanı üzerinde tüten bir kahve huzurun adı olabilir. Peki ya sizin hissettiğiniz huzurun adı nedir?' yazıp paylaştı.
Tekrar arşiv odasına inerken telefonuna gelen ileti ile dikkatini ekrana verdi. Yazan abisiydi. Oyalanmadan eve gelmesini söyleyen kısa bir not bırakmıştı. XYZ'den ise hiçbir emare yoktu. Bu kadar zor bir soru mu sormuştu da cevap alamamıştı yoksa o, cevap vermeye tenezzül mü etmemişti. Şimdi derken ne demek istediğini gerçekten merak etmişti.
Onun olduğu mesaj sayfasına girerek "Şimdiden sonrasını demek sen de kestiremiyorsun, aksi olsa altını dolduracak bir şeyler söylerdin. Polise suç duyurusunda bulundum, hani o kafandaki planlar var ya. Heh işte onları ertelemek zorunda kalacaksın. Şimdiden sonrası senin için tutukluk hâli olacak." yazdı. Kısa bir süre bekledi. İki kez mesajı okudu, sonra gönderdi. Cevap vermemesi sinirine dokunmuştu. Belli ki aylardır bıkmadan usanmadan kendisine laf sokmak için yazmıştı. Bunun için de cevap vermesini beklemiş gibiydi. Bu sabah ilk kez ona cevap yazdığında 'Sonunda cevap verdi, biraz uğraştırıp deli edeyim.' dediğine neredeyse emindi ama ispat edemiyordu.
Cok geçmeden yanıt geldi. Mesaj sesi ile düşünceleri bölündüğünde arşivdeki yerine ulaşmıştı. Kaldığı dosyayı alıp köşedeki masaya oturduktan sonra mesaj sayfasına girdi.
XYZ
Suç duyurusunda bulunmadığını biliyorum. En azından bugün. Ve en önemlisi üç ay önce bunu arastırdığında bir sonuç alamadığını da biliyorum. Kısacası ben istemezsem, bana ulaşma şansın yok. Anlayacağın, her yerde dokunulmazlığım var.
Melodi mesajı okuduğunda kısa süreli bir korku duydu. Adamın bu kadar çok şey bilmesine gerçekten şaşırmıştı. Sadece şaşırmamış, biraz da ürpermişti. Sakin kalmaya çalışarak yazmaya başladı.
"Dersine iyi çalışmışsın, bir kadrolu sapığım eksikti. O da oldu sayende. Ukalardan ve kimliğini gizleyen korkaklardan hoşlanmam, durman gerektiği yeri bil. Yoksa başına bela olurum."
XYZ
Başıma nasıl bela olacaksın? En çok onu merak ediyorum.
MELODİ
Elimden bir şey gelmeyecekse inan bana bunu, o çok ünlü programa çıkıp yaparım. Nasılsa sunucu iki günde bulur seni.
XYZ
Birincisi ben sapık değilim, ikincisi karşımdaki kişiler sınırı aşmazsa asla ukala değilimdir.
MELODİ
Bunu derken bile buram buram kendini beğenmişlik kokuyorsun.
XYZ
Yazmayı seven ince ruhlu biri olduğunu düşündüğüm için güzel şeyler yazıyorum ama anlamıyorsun. Baksana cevap verdiğine göre anladığın dil bu. Kibarlık sana yaramıyor.
Melodi mesaja baktığında derin ve sinirli bir nefes alıp verdi. Adam iyice dozunu aşmıştı. Hazır cevap olup laf sokması ise cabasıydı. İçindeki onu alt etme dürtüsüne engel olamıyordu.
MELODİ
Bu saatten sonra zaten karşıma filan çıkma. Bunu denersen asıl kabalık ne onu görürsün.
XYZ
Ne yapacaksın? Gerçekten merak ettim. 😏
Melodi kısa bir süre mesaja baktı. Adam doğrudan kendisiyle alay ediyordu. Delirmemek elde değildi. Gerçi şu sıkıcı işlerdense mesajlaşma daha eğlenceliydi. En azından vakit geçiyordu.
MELODİ
Ayakkabımın topuğunu kafana geçiresim var.
XYZ
Yok daha neler. Saçlarımı yolup elime de ver tam olsun. Çirkef misin biraz? O kadar asil bir güzelliğin var ki, buna inanmak zor. Uzaktan kusursuz görünüyorsun ama içinden Sulukuleli Ayten çıktı.
Melodi bu mesajı okuduktan sonra şöyle bir eski mesajlara döndü. Gerçekten çirkef miyim diye kendini sorguladı. Sonra çabucak toparlanıp böyle konuşmasına onun sebep olduğunu düşündü. Adamına göre muamele etmişti. Gayet rahat bir şekilde "Hadi yeter oyaladığın, zaten bir yığın işim var." yazdı.
XYZ
Daha ilk günden bir ton iş mi verdiler? İlk gün hiç kimse yeni birini zorlamaz.
MELODİ
Yalan borcum mu var? Deli mi ne? Zaten arşivde tıkılıp kaldım, elimde geçmiş dosyalar. Raflar tozlu. Sinir bozucu havalandırma beynimi yaktı. Bir de seni çekiyorum. Bugünlük bu kadar ıstırap yeter bence.
XYZ
Bir iş yeri hakkında en doğru bilgiye sahip olmak için en uygun yerdesin. Dersine iyi çalış derim. Kafana takılan bir şey olursa da çekinmeden bana sorabilirsin.
MELODİ
Dahiyane fikrini kendine sakla. Hem ben ne yapacağımı bilirim.
XYZ
Sabahtan beri gerçekten arşivde misin?
MELODİ
Evet
XYZ
Sabah beri arşivdesin ve işini bildiğini mi iddia ediyorsun. Az biraz bilseydin birkaç dosya alır, ana ofisteki masada çalışırdın. Unutmadan teklifim hâlâ geçerli, eğer dosyalarda anlamadığın bir şey olursa çekinmeden sorabilirsin.
Melodi mesajı okuduğunda sinirden kıpkırmızı olmuştu. Adam tam bir pislikti. Delirmemek ise elde değildi. "Allah senin cezanı versin!" yazarak gönderdi.
Bu mesajdan sonra XYZ çevrimdışı göründü. Melodi ise ekrana kısa bir süre baktı. XYZ, anlamadığı bir şey olursa sormasını yazmıştı. Bunu yazdığına göre dış ticaret konusunda bilgili olmalıydı. Eğer bilgiliyse, okuduğu üniversitede kendisine takan bir deli olabilirdi. Eğer üniversitede beraber okuduysalar, kimdi ki?
- Writer
