เช้าวันต่อมา...
วันนี้เจ้แววโทรตามให้ฉันเข้าไปที่บาร์แต่เช้าเลย (บาร์เปิด 24 ชั่วโมงนะ)
#บาร์
“มีอะไรเหรอเจ้เรียกมาแต่เช้าเลย”
“เป็นไงยาได้ผลดีไหม”
ฉันยิ้มกว้างให้เจ้แวว
“กูว่าแล้ว เป็นไงมันติดมึงไหมล่ะ”
“ฉันมีอะไรกับเขาแต่มันไม่ได้เป็นเพราะยาของเจ้หรอกนะ”
“อ้าว! เรื่องมันเป็นยังไงเล่ามาเดี๋ยวนี้” เจ้ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ฉันน่ะเอายาไปให้เขากิน ตอนแรกเอาใส่น้ำส้มคั้นแต่เขาบอกว่าแพ้ส้ม แต่ฉันก็ยังไม่ถอดใจ ครั้งที่สองฉันซื้อน้ำเต้าหู้ไปแล้วเอายาใส่ เขากำลังจะกินแล้วแหละแต่เพื่อนเขาเข้ามาพอดี แถมยังยกน้ำเต้าหู้กินซะหมดแก้ว”
“เฮ้ย! แล้วเป็นยังไง”
“จะเป็นยังไงล่ะ ก็ถูกจับได้น่ะสิ เขาโกรธฉันมากเลยด้วย”
“โกรธ แล้วทำไมถึงมีอะไรกับมันได้”
“ก็เพราะความโกรธไงเจ้ เขาเลยทำแบบนั้น คิดแล้วก็ยังเจ็บไม่หาย”
“เออก็ยังดีที่ได้ เป็นกูกูไม่เอามึงหรอกฆ่าทิ้งดีกว่า”
“เจ้อะ!!” ฉันทำหน้า
