กามเทพลงทัณฑ์

งานแต่งงาน ณ ปางไม้ภูวดล ภูวดลหนุ่มหล่อคมเข้ม รูปร่างสูงโปร่ง ก้าวออกมายืนบริเวณเทอเรส ที่ยื่นทอดออกไปจากหน้าห้องนอนของเขา ชายหนุ่มมองออกไปยังลานจัดเลี้ยง ที่กำลังจัดงานเลี้ยงแต่งงานอย่างใหญ่โต มีไฟแสงสีประดับประดาบนต้นไม้ใหญ่ ที่ใช้จัดเลี้ยงฉลองแต่งงานระยิบระยับสวยงาม แต่เขาก็ไม่ได้ชื่นชมในความสวยงามนั้น เขารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากกับภาพตรงหน้า เพราะมันทำให้เขาต้องกลายเป็นเจ้าบ่าว ที่ไม่มีสิทธ์แม้แต่เลือกเจ้าสาวด้วยตนเอง งานแต่งงานนี้ถูกจัดขึ้นโดยการบังคับของแม่เลี้ยงขวัญใจ ธนเกียรติไพศาล มารดาของเขาเอง เมื่อคิดถึงตรงนี้เขาก็ต้องหงุดหงิดขึ้นมาทันที เพราะเจ้าสาวที่กำลังจะแต่งงานด้วยคือฟ้ารดา หญิงสาวที่เขาไม่แม้แต่จะเคยพบหน้า มารดาของเขาบังคับให้เขาต้องรับเอาใครที่ไม่รู้จักมาก่อนมาเป็นภรรยา สำหรับเด็กนักเรียนนอกอย่างเขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องยอมรับเงื่อนไขบ้าๆนี้ การคลุมถุงชนมันหมดไปตั้งแต่ยุคสมัยไหนแล้ว แต่ด้วยเพราะความรักที่มีต่อมารดา มันทำให้เขาไม่อาจปฎิเสธได้จริงๆ งานแต่งงานจึงถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ตามความประสงค์ของแม่เลี้ยงขวัญใจ ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าทรงอิทธิพลคนหนึ่งในจังหวัดลำปาง ทุกอย่างถูกจัดการด้วยความรวดเร็ว โดยออร์แกไนเซอร์จัดงานแต่งงานมือทองของจังหวัด หลังจากที่ชายหนุ่มตอบตกลงเพียงหนึ่งอาทิตย์ ทุกอย่างรวดเร็วไปหมด เขาไม่ต้องทำอะไรเลย แม้แต่ชุดเจ้าบ่าวชายหนุ่ม ยังมีออร์แกไนซ์มาวัดตัว และสั่งตัดแบบด่วนพิเศษ และส่งมาลองถึงที่ปางไม้ก่อนวันงานเพียงหนึ่งวัน งานแต่งงานนี้ถูกเนรมิตขึ้นมาดังที่แม่เลี้ยงขวัญใจต้องการ ภูวดลยืนอยู่บริเวณเทอเรส มือของเขาถือแก้วไวน์ที่มีไวน์ราคาแพงอยู่เกือบเต็มแก้ว เขาหยิบไวน์ขึ้นมาจิบพร้อมกับนิ่งคิดอะไรอยู่เพียงลำพัง จนกระทั่งเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก " พ่อเลี้ยงเจ้า แม่เลี้ยงให้มาตามเจ้า " นางอุ่นแม่บ้านคนเก่าแก่มาเคาะประตูเรียก " เดี๋ยวไป " ภูวดลตะโกนบอกออกไป ก่อนที่เขาจะวางแก้วไวน์ในมือลง แล้วเดินออกไปชั้นล่าง ภูวดลเดินลงมายังห้องโถงชั้นล่าง ที่นั่นเขาพบกับเจ้าสาวของเขาเป็นครั้งแรก เธอนั่งอยู่ข้างๆแม่เลี้ยงขวัญใจ พลางสนทนากันอยู่ " อะ..แฮ้ม " ชายหนุ่มเรียกร้องความสนใจ สายตาของภูวดลมองไปที่เจ้าสาวด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เขารู้สึกไม่ถูกชะตากับเธอเลยสักนิด ผู้หญิงอะไรจืดสนิท หน้าตาแบบนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะอยากได้สมบัติของเขาจนตัวสั่น " มาแล้วเหรอตาภู มานั่งนี่ก่อน " แม่เลี้ยงขวัญใจชี้ไปที่โซฟาด้านข้างเธอ " นี่หนูฟ้ารดาเจ้าสาวของลูก" แม่เลี้ยงขวัญใจแนะนำด้วยสีหน้าอ่อนโยน ภูวดลเหลือบมองฟ้ารดาเล็กน้อย ขณะที่ฟ้ารดายังคงก้มหน้างุด ไม่กล้าแม้แต่จะสบสายตากับชายหนุ่ม เธอนั่งกุมมือสองข้างของเธอด้วยความหวาดหวั่น มือของเธอตอนนี้เย็นเฉียบไปหมด " สวัสดีค่ะ " ฟ้ารดายกมือไหว้ชายหนุ่มในขณะที่ใบหน้าของเธอยังก้มหน้างุด ไม่ยอมเงยหน้าเพื่อสบตาเขา " หวัดดี แต่ไม่มองหน้าคืออะไร อยากเป็นเจ้าสาวของฉันไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่กล้ามองหน้าฉันล่ะ " ภูวดลยังคงจิกกัดฟ้ารดาด้วยความหมั่นไส้ เพราะเขาเชื่อว่าฟ้ารดามาเพื่อจับเขา ไม่มีใครไม่อยากเป็นลูกสะใภ้เจ้าของปางไม้ที่ใหญ่ที่สุดในลำปางหรอก นี่ก็คงจะทำเสน่ห์เล่ห์กลให้มารดาของเขาหลงรัก ยิ่งคิดถึงตรงนี้ยิ่งทำให้เขาหงุดหงิด