รีบเปิดหน้าจอถืออย่างไว ได้แต่นึกสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมผู้ชายร้ายกาจอย่างเขาถึงอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเป็น แถมยังสารภาพว่ากำลังตามจีบ ทั้งที่ก่อนหน้าสารเลว
มหาวิทยาลัย
ตึกคณะ
"ยาหยีซุ่มเงียบจังนะ" เพื่อนร่วมคณะเอ่ยปากแซว "แอบคบกับพี่ไทเทคนหล่อ ไม่บอกสักคำ"
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ"
"ตั้งแต่รู้จักพี่ไทเทมา เขาไม่เคยลงโพสต์หรือสตอรี่ เกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยนะ ถ้าไม่ใช่แฟน ก็คงจะสำคัญมากเลย"
"เป็นเรื่องเข้าใจผิดมากกว่า"
"ไม่ต้องเขินหรอก มีแฟนหล่อน่าภูมิใจดีออก"
แม้ยาหยีจะปฏิเสธแต่ก็ไม่มีใครเชื่อ รีบทำจ้ำอ้าวขึ้นไปยังห้องเพื่อเตรียมตัวเรียน ฝุ่นชะเง้อหน้ามองจ้องสบตาจริงจังพร้อมส่งคำถาม "ตกลงยังไง? ตอบมาให้ชัด อย่าโกหกเด็ดขาดนะคะแม่ตัวดี"
"พี่ไทเทไม่รู้เป็นบ้าอะไร คอยตามตื๊อวุ่นวาย"
"ตอนแรกก็ไม่ชอบมากๆ เรียกว่าเกลียดก็ได้ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เริ่มลังเลแล้วล่ะ"
"ทำไม"
"ถึงพี่ไ
