ฟู่อินเหยาลืมตาขึ้นแล้วรู้สึกเวียนหัวชอบกล แต่เมื่อปรับสายตาแล้วก็เห็นเป็นท่านแม่ที่นั่งอยู่ สติของนางเลือนหายไปคล้ายไม่รับรู้จนพยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้นก็นึกไม่ออก แต่มองไปรอบ ๆ เห็นสีหน้าบิดาถมึงทึง เห็นมู่ฮองเฮาส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ นางก็รู้สึกว่าหายนะมาเยือนลาง ๆ แล้วกระมัง
แต่แล้วนางตัดสินใจหลับตาสลบต่อไป ขอสลบไปสักสามวันก็แล้วกัน ให้บิดาบรรเทาโทสะก่อน
“เจ้าจะฟื้นดี ๆ หรือให้ข้าเป็นคนปลุก”
นั่นไง ข้าตื่นมาก็ขู่เช่นนี้ จึงลืมตาเพียงครึ่งเดียวเห็นสีหน้าอินจื้อนั่งสำนึกผิด ไม่ใช่ว่าแผนการของนางโดนเปิดโปงไปแล้วนะ ตอนนี้มีเก้าชีวิตไม่น่าจะพอ แต่ทว่ามู่ฮองเฮาเหมือนเมตตานางเล็กน้อย ดังนั้นหากนางยืนกระต่ายขาเดียวไม่ยอมรับซะ...เรื่องก็จบ
แต่เมื่อลืมตาขึ้น เห็นปี้ถังกับองค์หญิงสามที่นอนสลบอยู่ ก็ค่อย ๆ นึก จึงลุกจากเตียงไปหาสหายทั้งสอง
“ปี้ถังเจ้าเป็นอะไร...องค์หญิงสาม” นางเรียกทั้
