ตลาดเช้านี้คึกคักไปด้วยเสียงผู้คนและกลิ่นอาหารสดใหม่ แต่ก้าวเดินของจันทร์เจ้ากลับหนักอึ้งกว่าที่เคย ดวงตาหลายคู่หันมองเธอทันทีที่ปรากฏตัว บางคนทำเพียงเหลือบแล้วกระซิบกระซาบ บางคนแค่มองด้วยสายตาที่ตัดสินเธอไปแล้ว
“นั่นไง...นังฟองนั่นแหละ”
“เฮ้อ…กลายเป็นนางบำเรอของคุณปุณณ์จริงๆ ด้วย”
“เสียดายความสวยแท้ๆ”
เสียงซุบซิบลอยมากับลมแล้งๆ เธอพยายามจะทำเป็นไม่ได้ยิน แต่ยิ่งเดินผ่านแผงผักแผงผลไม้ ความเจ็บก็เหมือนถูกกรีดลึกลงหัวใจ เธอเพียงก้มหน้าถือถุงผักแน่น ไม่กล้าเงยขึ้นสบตาใคร ทำไมเรื่องของเธอมันถึงได้ดังขนาดนี้เธอไม่คิดว่าการออกมาตลาดวันนี้ มันจะทำให้เธอเจอโลกอีกโลกหนึ่ง ที่การนินทาเหมือนเป็นเรื่องปกติ แล้วตอนนี้เธอก็กำลังเป็นหัวข้อการนินทาของคนกลุ่มใหญ่ที่อยู่ในตลาด
แล้วราวกับโชคชะตาแกล้ง คนที่เธอไม่อยากพบที่สุดกลับปรากฏตัวตรงหน้า ณิชาในชุดเดรสหรูหราสีหวาน ริมฝีปากแดงสดเหยียดยิ้มเย็น เธอเดิน
