บ่วงปรารถนาซาตาน

เวทิศ ภักดีอัศวโภคิน หนุ่มร่างสูงโปร่ง ใบหน้าคมสันนั้นรับกับคิ้วเข้มได้เป็นอย่างดี ทำให้เครื่องหน้าของชายหนุ่มสมบูรณ์แบบจนหาตัวจับได้ยาก ใบหน้าคมสันของชายหนุ่มตอนนี้คิ้วขมวดด้วยความไม่พอใจ เมื่อได้ทราบอาการของเวนัย ภักดีอัศวโภคิน น้องชายเพียงคนเดียวของเขา ว่าตกอยู่ในสภาพเจ้าชายนิทรา ด้วยสาเหตุมาจากการผิดหวังในความรักจากผู้หญิงที่ชื่อ ภัคธีมา ชายหนุ่มนั่งอ่านแฟ้มประวัติของภัคธีมา ที่เขาให้ดอนมือขวาคนสนิทของเขาจัดการหามาให้ ก่อนจะหันมาสั่งดอน ที่ยืนรอรับคำสั่งอยู่เบื้องหน้าด้วยน้ำเสียงดุดัน “ดอนนายจัดการจับตัวผู้หญิงคนนี้มา แล้วพาไปไว้ที่เกาะไข่มุก” เวทิศกล่างพรางยื่นรูปภัคธีมาให้กับลูกน้องคนสนิท “ครับนาย” ดอนรีบรับรูปของเป้าหมาย พร้อมทั้งโค้งคำนับ แล้วเดินออกไปทันที หลังจากที่ดอนเดินออกไปเรียบร้อยแล้ว เวทิศก็ครุ่นคิดถึงเรื่องราวของเวนัย ชายหนุ่มรู้สึกแค้นใจเป็นอย่างยิ่ง เวนัยไม่น่าจะทำแบบนี้เลย เพียงแค่อกหักจากผู้หญิงคนนั้น มันทำให้เวนัยคิดสั้นถึงขนาดฆ่าตัวตายแบบนี้ ทำให้เวทิศปล่อยให้ภัคธีมาคนที่ทำลายชีวิตของเวนัย เสวยสุขโดยที่ไม่ต้องรับผลกรรมใดๆไม่ได้ ในเมื่อกฏหมายไม่สามารถทำอะไรภัคธีมาได้ ชายหนุ่มจึงตั้งศาลขึ้นมาเมื่อจะพิพากษาหญิงสาวเอง โรงพยาบาลศศิน เวทิศก้าวเดินเข้ามาด้วยความรู้สึกที่เปี่ยมล้นไปด้วยความแค้น เขาสงสารเวนัยเหลือเกิน ทำไมน้องชายเขาถึงไม่มีภูมิคุ้มกันทางด้านความรักเลย ชายหนุ่มเดินเข้าไปยังห้องที่เวนัยพักรักษาตัวอยู่ สภาพของเวนัยตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากผักที่นอนแน่นิ่งไม่รับรู้สิ่งใด เวทิศเดินเข้าไปหาเวนัย แววตาของชายหนุ่มตอนนี้บ่งบอกความเจ็บปวด จนไม่สามารถเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้ เวทิศรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก ที่ไม่สามารถดูแลน้องชายเพียงคนเดียวได้ เพราะก่อนที่บิดามารดาของเขาจะเสียชีวิตลงไป ท่านทั้งสองได้ฝากฝังให้ชายหนุ่มดูแลเวนัย ที่มีความอ่อนไหวทางอารมณ์มาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่เวทิศไม่คิดว่าเวนัยจะทำแบบนี้ ดั้งนั้นชายหนุ่มจึงได้แต่เฝ้าโทษตัวเอง ที่ไม่สามารถปกป้องดูแลเขาได้ เพราะฉะนั้นทางเดียวที่ชายหนุ่มจะสามารถทำเพื่อเวนัยได้ นั่นก็คือการนำตัวคนผิดมารับโทษที่เขาเท่านั้นทำหน้าที่พิพากษา “นัยรีบตื่นขึ้นมานะ พี่จะทำให้คนที่ทำร้ายแก ต้องเจ็บมากกว่าที่แกเจ็บเป็นร้อยเท่าพันเท่าพี่สัญญา” เวทิศเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกเศร้าใจ ชายหนุ่มพร้อมจะทำทุกอย่าง เพื่อจะชดเชยให้กับน้องชายเพียงคนเดียวของเขา เวทิศกุมมือเวนัยไว้แน่น ราวกับต้องการจะส่งผ่านความรู้สึกทั้งหมดภายในจิตใจผ่านปลายมือของเขา