หลายวันต่อมา...
นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้วที่เธอไม่ได้เจอรามสูรเลย หลังจากที่วันนั้นเขาบอกเธอว่าต้องไปทำธุระที่ต่างประเทศแต่เขาก็ไม่ได้บอกเธอว่าไปกี่วัน พอเธอโทรหาเขาก็ไม่รับสายเหมือนกับว่าโทรศัพท์ถูกปิดอยู่ตลอดเวลา เธอไม่มีเขาอยู่แล้วก็รู้สึกเหงา ทั้งที่ปกติไม่มีเขาเธอก็อยู่ได้แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกยังไงไม่รู้
“คุณพายครับจะรับอาหารค่ำเลยไหม” เป็นเสียงของอิทธิที่คุณรามบอกให้เขาอยู่ดูแลเธอ
“ค่ะ” เธอยิ้มให้เขาและเดินออกมานั่งรอที่โต๊ะอาหาร ส่วนเขาก็จัดอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วก็นำมาเสิร์ฟเธอ “คุณอิทธิคะอีกนานไหมกว่าคุณรามจะกลับ”
“ผมยังตอบไม่ได้ครับพอดีว่างานที่คุณรามไปทำเกิดข้อผิดพลาดนิดหน่อยก็เลยต้องอยู่แก้ครับ”
“อ๋อค่ะ”
“ผมขอตัวก่อนนะครับ เชิญคุณพายทานได้ตามสบายเลย”
“แล้วคุณอิทธิไม่ทานด้วยกันหรือคะ เพราะพายก็ยังไม่เห็นคุณทานข้าวเลย”
“เอาไว้คุณทานเสร็จผมจะมาทานครับ เพราะเจ้านายลูกน้อง
